Η Χάρη του Πανορμίτη μας, μας έδωσε το παιδί μας πίσω!!!

Ονομάζομαι Νικόλαος Σταματικός και είμαι εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια μόνιμος κάτοικος Αμερικής. Με το γράμμα μου αυτό θέλω να σας περιγράψω ένα ολοζώντανο θαύμα του Πανορμίτη, που έγινε στην οκτάμηνη μικρή μου κόρη την Άννα, το καλοκαίρι του 1969.

Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, εγώ με την σύζυγό μου Ελένη, την κόρη μου Άννα και την μητέρα μου, ήρθαμε για μια εβδομάδα στον Πανορμίτη. Ο λόγος ήταν ότι μετά από λίγο διάστημα θα έφευγα μετανάστης στην Αμερική και ήθελα να πριν φύγω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στις διάφορες εργασίες της Μονής, για να έχω έτσι την ευλογία του Ταξιάρχη μας στην καινούργια ζωή μου.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Ρόδο που καταγόμαστε, με τον θείο μου Γιώργο Καλαϊτζή και τις οικογένειές μας για το Μοναστήρι. Από την πρώτη ημέρα κιόλας άρχισαν οι πειρασμοί. Μαζί μας είχαμε ένα ραδιόφωνο για να ακούμε τις ειδήσεις. Βάζοντάς το στην πρίζα κάηκε, γιατί το ρεύμα ήταν διαφορετικό από αυτό που ήταν στις προδιαγραφές του. Την επόμενη ημέρα, χωρίς να αντιληφθώ πώς, έχασα το ρολόι του χεριού μου.

Την τρίτη ημέρα δουλεύαμε στο Μύλο της Μονής. Μόλις τελειώσαμε, επιβιβασθήκαμε στη βάρκα που μας έβγαλε απέναντι, ακριβώς μπροστά στα σκαλιά του Καμπαναριού. Ο θείος μου κατευθύνθηκε προς το καφενείο της Μονής, γιατί εκεί είχαμε σκοπό να καθίσουμε για να φάμε. Εγώ συνέχισα τό δρόμο μου πρός το κτίριο μου μέναμε, προκειμένου να πάρω την γυναίκα μου με το παιδί και να κατεβούμε. Μπαίνοντας στο κελί πήγα πρώτα να δω το μωρό που βρισκόταν ξαπλωμένο στο κρεβατάκι του. Τα ματάκια της Αννούλας μου ήταν ανοικτά και μόλις την φώναξα μου γελούσε. Μάλιστα σήκωνε τα χεράκια σαν να ήθελε να την πάρω αγκαλιά.

Εγώ στη συνέχει πήγα στην κουζίνα που βρισκόταν η γυναίκα μου Ελένη. Της είπα για τήν ννα συνεννόησή μας με τον θείο και ότι μας περίμενε για φαγητό κάτω. Η γυναίκα μου που εκείνη την ώρα έπλενε τα πιάτα συμφώνησε και λίγα λεπτά αργότερα, τελειώνοντας με την κουζίνα, κατευθύνθηκε προς το μωρό, για να το πάρει μαζί μας. Εγώ ήμουν ήδη έτοιμος και περίμενα, όταν άκουσα ξαφνικά την γυναίκα μου να φωνάζει απεγνωσμένα. Άννα, Άννα!!!

Πλησίασα και βλέπω το κορμάκι του παιδιού αναίσθητο και ακίνητο σαν ξύλο. Αρπάζει το μωρό η γυναίκα μου και αρχίζει να τρέχει πρός την έξοδο με τις γοερές κραυγές. Ο θείος μου και όλος ο κόσμος που ήταν εκείνη την ώρα εκεί, έτρεχε ς προς το μέρος μας. Ψύχραιμος ο θείος μου παίρνει το παιδί στα χέρια του και αρχίζει τεχνητές αναπνοές και μαλάξεις, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Την ώρα εκείνη έρχεται κοντά μας κι ένας γιατρός που έτυχε να βρίσκεται στη Μονή, προερχόμενος από τον Πειραιά. Κι αυτός προσπαθεί να επαναφέρει το παιδί που πια είχε αρχίσει να μαυρίζει, από έλλειψη οξυγόνου αλλά τίποτα. Στο μεταξύ ήρθαμε και πάλι στο δωμάτιο. Εγώ δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Ένα ρίγος με διαπερνούσε, αφού νόμιζα ότι το παιδί μου ήταν πια νεκρό.

Εκείνη ακριβώς την ώρα, με πιάνει από το χέρι μαι άγνωστη γριούλα πού για μένα ήταν ο καλός λυ άγγελος και με την φωνή της με βγάζει από τόν λήθαργό που ζούσα. "Τάξε παιδί μου στο Ταξιάρχη μας", μου λέει. Χωρίς να σκεφθώ, είπα αυθόρμητα το ίδιο δευτερόλεπτο " Όσα κιλά είναι το παιδί, τόσα κιλά θα στέλνω κάθε χρόνο". Η γριούλα με ξανατινάζει και μου λεέι: "Άλλο πράγμα τάξε".  Εγώ έταξα ότι εάν αποκτήσουμε αγόρι θα το ονομάσουμε Μιχαήλ. Ώ του Θαύματος!!! Εκείνη την στιγμή η Αννούλα άνοιξε τα μάτια της και πήρε βαθιά ανάσα, Τό θαύμα έγινε και ήταν ολοζώντανο. Η Χάρη του Πανορμίτη μας, μας έδωσε το παιδί μας πίσω. Δεν μπορώ να περιγράψω την χαρά μας καθώς και την χαρά όλου του κόσμου που έζησε το θαυμαστό περιστατικό. Ο γιατρός που ήταν παρών ομολόγησε το Θαύμα. Οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν ηρεμα στη Μονή και επιστρέψαμε στη Ρόδο. Λίγους μήνες μετά φύγαμε για την Αμερική. Η δύναμη και η αγάπη του καλού Θεού μας και του Ταξιάρχη μας, μας βοήθησαν και φτιάξαμε μια καλή χριστιανική οικογένεια.

Το 1975 η γυναίκα μου έμεινε έγκυος. Δεν γνωρίζαμε βέβαια το φύλο του παιδιού που θα έφερνε στον κόσμο. Έτσι σκεπτόμασταν εάν ήταν κορίτσι να το ονομάζουμε Βασιλεία, όπως έλεγαν και την πεθερά μου. Εάν ήταν αγόρι θα το βαπτίζαμε Μιχαήλ αλλά και Γιώργο. Όταν η εγκυμοσύνη μετρούσε επτά μήνες, βλέπω ένα ολοκάθαρο όνειρο. Βλέπω έναν γνωστό μου Μιχάλη, ο οποίος με πλήσιάζει και μου λέει επιτακτικά: "Ήρθα για να πάρψ το δώρο που μου έταξες! Να μην ξεχάσεις αυτό που μου έταξες!!! Ξυπνάω και την ίδια ώρα ξύπνησα και την γυναίκα μου. Της διηγήθηκα το όνειρο και συμπεράναμε ότι σίγουρα το παιδί που σε λίγο θα γεννιόταν θα ήταν αγόρι και καταλήξαμε ότι το όνομα θα ήταν Μιχαήλ και μόνο Μιχαήλ.

Η γέννηση με το καλό επιβεβαίωσε το συλλογισμό μας. Ο γιός μας βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Μιχαήλ, του μεγάλου του Προστάτη. Από μικρός είχε την βοήθεια του Πανορμίτη μας και με τη Χάρη Του  σήμερα διαπρέπει ως Επιστήμων σε υψηλές θέσεις Αμερικανικών Πανεπιστημίων. Του έχουμε βέβαια μιλήσει για την προέλευση του ονόματός του και ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη χαρά, που έχει Προστάτη τόν μεγάλο και θαυματουργό Αρχάγγελο της Σύμης.
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

To κύμα ξέβρασε μπουκάλι για τον Αρχάγγελο Πανορμίτη στα πόδια μου...

ΘΑ ΣΑ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ ΠΡΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ.

ΗΤΑΝΕ 4 ΩΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ ΑΠΟ ΡΟΔΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΕΡΙΠΟΥ 45 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΚΑΙΡΟΣ, ΜΕ ΑΣΧΗΜΕΣ ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΕ ΚΑΙ ΞΕΜΕΙΝΑ ΣΕ ΜΙΑ  ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΕ ΦΑΛΙΡΑΚΙ.Ο ΑΕΡΑΣ ΗΤΑΝΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΣ,ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ,ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΑΝΟΙΓΑΝ ΣΤΗΣ 8 ΕΙΠΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ.ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΤΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΞΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ. 

ΟΠΩΣ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΒΛΕΠΩ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙ,ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝΕ ΑΓΙΑΣΜΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ,ΜΙΣΟ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕ ΛΑΔΙ,ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΞΥΛΙΝΟ ΣΤΑΥΡΟ.ΤΑ ΜΑΖΕΨΑ ΚΑΙ ΕΙΞΑ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΠΑΝΩ ΕΓΡΑΦΕ <<ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ>>. ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΣΥΜΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΔΩΣΩ.ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑ ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΟΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟ ΟΤΙ 3 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΤΑ ΕΒΓΑΛΕ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ,ΚΑΙ ΤΑ 3 ΜΑΖΙ , ΤΟ ΟΤΙ ΧΑΛΑΣΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΜΟΥ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ. 

Ο Ταξιάρχης πήρε την θλίψη από την ψυχή μου...

Γνώρισα τον Πανορμίτη δύο μήνες μετά τόν θάνατο της μητέρας μου. Η θλίψη που μου προξένησε το γεγονός του θανάτου της ήταν απέραντη και με είχε καταβάλει. Όσο κι αν προσπαθούσα δεν εύρισκα πουθενά παρηγοριά και δεν μπορούσα να συνέλθω με τίποτα. Εκείνο τό μεσημέρι με θερμά δάκρυα Τον παρακάλεσα να έχει την ψυχή της αγαπημένης μου μητέρας κάτω απ' τις φτερούγες Του για να τήν προστατεύει και εμένα να μου πάρει απ' την ψυχή μου τήν θλίψη.

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα ήρεμη και ανακουφισμένη απ' τόν βαρύ μου πόνο. Στην ψυχή μου επικρατούσε η βεβαιότητα πως ο Αρχάγγελος είχε
αναλάβει την μητέρα μου και τήν προστάτευε με την απροσμάχητη παρουσία Του. Την ίδια ημέρα επικοινώνησα με την Μονή Του στήν Σύμη και μου έστειλαν το βιβλίο των θαυμάτων και την Παράκλησή του. Έκτοτε Τον επικαλούμαι συνέχεια και Τον έχω οδηγό, φρουρό και προστάτη στη ζωή μου.

Αικατερίνη Μήτρου
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Με μια σκούπα ο Πανορμίτης "σκούπισε" την αντιαισθητική δερματοπάθεια που είχα.

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Φίλιας, κατάγομαι από την Μεσσηνία αλλά από το 1978 ζω στη Ρόδο. Εδώ παντρεύτηκα και τα δύο μας παιδιά τα βαπτίσαμε στον Πανορμίτη που Τον ευλαβούμε ιδιαίτερα. Το 1983, άγνωστο το πώς, τα χέρια μου καθώς και το πρόσωπό μου σε δεκατρία τουλάχιστον σημεία, γέμισαν "μυρμηγκιές". Χρησιμοποίησα διάφορες ιατρικές μεθόδους και άπειρα φάρμακα για να εξαλειφθούν, μα δυστυχώς δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Κάποιοι γνωστοί μας μίλησαν για την Χάρη του Πανορμίτη. Μας είπαν να πάμε στην Μονή μια σκούπα, με την οποία να σκουπίσουμε τον Ναό και Εκείνος με την σειρά Του, θα σκούπιζε την αντιαισθητική δερματοπάθεια. Μή έχοντας άλλη ελπίδα, η σύζυγός μου Σμαραγδή με την κόρη μου Σταματία, ξεκίνησαν την επομένη της Εορτής του, δηλαδή στις 9 Νοεμβρίου του 1995 για το Μοναστήρι.

Έφεραν μια σκούπα και τόν παρακάλεσαν θερμά να μου "σκουπίσει" το πρόβλημα. Την επομένη το πρωί, κατάπλητκος μπροστά στο νιπτήρα του μπάνιου στο σπίτι μας, διαπίστωσα την θεραπεία μου.

Ο Πανορμίτης είχε κάνει το θαύμα Του. Από τότε κάθε χρόνο επισκεπτόμαστε ανελλιπώς την Μονή, για να ευχαριστήσουμε τόν Θαυματουργό Αρχάγγελο.
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Ο Ταξιάρχης με βοήθησε να αποκτήσω παιδί.

Με τον άντρα μου είμαστε τρία χρόνια παντρεμένοι και από την πρώτη μέρα του Γάμου μας, προσπαθούσαμε με την χάρη του Θεού να αποκτήσουμε ένα παιδάκι. Όμως η πολυπόθητη σύλληψη δεν ερχόταν και απεναντίας αυτή την περίοδο, προέκυπταν προβλήματα υγείας σε μένα, τέτοιου είδους ώστε εμπόδιζαν να συμβεί το ποθούμενο. Το γεγονός αυτό μας στενοχωρούσε αφάνταστα, γιατί δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε την ζωή μας χωρίς παιδιά.

Τον Αύγουστο πήγαμε διακοπές στην Ζάκυνθο και μείναμε σε ένα φιλικό σπίτι, το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά με κείνο της κ. Δώρας. Την Κυρία αυτήν την γνώριζα απ' την προηγούμενη φορά που είχαμε επισκεφθεί το Νησί, πλήν όμως δεν ήξερα το θαυμαστό τρόπο πού με την Χάρη του Πανορμίτη, απέκτησε την κόρη της.

Κάποια στιγμή που μιλούσαμε, της ανέφερα το πρόβλημα που με απασχολούσε. Εκείνη αμέσως μου αφηγήθηκε την δική της ιστορία και την θαυμαστή παρέμβαση του Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου, σχετικά με τον τρόπο που απέκτησε την κόρη της Μιχαέλα. Μάλιστα πολύ ευγενικά μου έδωσε τρεις εικονίτσες Του, φυτιλάκια και λαδάκι από το καντήλι Του, τονίζοντας μου ότι πρέπει να επισκεφθούμε την Μονή, να νηστέψουμε και με μεγάλη ευλάβεια και πίστη, να πάρουμε το φυτιλάκι.

Μόλις έφυγα, πήγα στόν σύζυγό μου και του διηγήθηκα ό,τι προηγήθηκε. Εκείνος αρχικά δεν ενθουσιάστηκε τόσο. Μου είπε ότι είναι πολύ μακρυά του Μοναστήρι για να πηγαίνουμε, χρειάζονται αρκετά έξοδα κ.τ.λ. Μου αντιπρότεινε όμως να επισκεφτούμε όταν επιστρέψουμε από τις διακοπές μας, μια Μονή που ήξερε κοντά στη Θεσσαλονίκη όπου διαμένουμε. Επιστρέφοντας, φύλαξα ό,τι μου έδωσε η κ. Δώρα σε ένα συρτάρι.

Ο άντρας μου, όταν γυρίσαμε στο σπίτι μας, με πήγε στο Μοναστήρι πού μου ανέφερε και προσκυνήσαμε. Δυστυχώς οι μήνες περνούσαν, αλλά δεν υπήρχε καμία εξέλιξη στο θέμα που μας απασχολούσε. Είχαμε απογοητευθεί πολύ και σκεπτόμασταν, μετά την αλλαγή του χρόνου, να επισκεπτόμασταν κάποιο εξειδικευμένο κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης. Πέρασαν δύο μήνες ακόμα και είχα πιά ξεχάσει την συζήτηση που κάναμε με την κ. Δώρα.

Ένα βράδυ, ήρθε ο Ταξιάρχης στο ύπνο μου και μου είπε, ότι η στιγμή να κάνω το τάμα μου σ' Εκείνον, είχε έρθει. Ξύπνησα αμέσως, αποφασισμένη να διηγηθώ στον άντρα μου το ολοζώντανο όνειρο που είδα. Διαπίστωσα πώς ήταν πρωί και ο σύζυγός μου είχε πιά φύγει για την δουλειά του. Σκέφτηκα μόνη μου και αποφάσισα να εμπιστευθώ τον ουράνιο Επισκέπτη. Προσευχήθηκα πολύ έντονα και νήστεψα λίγες ημέρες. Μετά πήρα το φυτιλάκι του Πανορμίτη. Λίγες ημέρες αργότερα. άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα και οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήμουν έγκυος.

Μέ το γράμμα μου αυτό, θέλω να εκφράσω την απέραντη ευγνωμοσύνη μου στον Αρχάγγελο και παράλληλα να δώσω θάρρος και ελπίδα και σ' άλλους ανθρώπους, που βιώνουν τέτοια προβλήματα. 

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΝΗΣΤΕΥΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΜΗ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΦΑΓΗΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ ΤΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ...

"Επίρριψον ρπί Κύριον τήν μέριμνά σου
και αυτός θα σε διαθρέψει..."

Γυρίζω με την σκέψη μου νοσταλγικά κάποια χρόνια πίσω, όταν υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία στην μακρυνή Σύμη. Το θαυμαστό γεγονός που ακολουθεί, συνέβη το διάστημα που είχα τοποθετηθεί στο Στρατιωτικό Φυλάκιο της Μονής του Πανορμίτη και μου έδειξε ολοζώντανα, την μεγάλη παρρησία που έχει ο Αρχάγγελος της Σύμης στο Θρόνο του Θεού.

Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τα ακόλουθα, πρέπει να αναφέρω ότι εκείνον τον καιρό, η Μονή συνδεόταν με την πόλη της Σύμης μέσω του σημερινού δρόμου, ο οποίος τότε κατά το μεγαλύτερο τμήμα του ήταν ακόμα χωματόδρομος και μάλιστα εξαιτίας των χειμερινών βροχοπτώσεων, πολλές φορές γινόταν σχεδόν αδιάβατος. Τα μόνα οχήματα που προσέγγιζαν την περιοχή το χειμώνα, ήταν το αγροτικό που μετέφερε τους εργαζόμενους της Μονής και το στρατιωτικό τζιπ, που μας εφοδίαζε με τρόφιμα. Τα δύο Καταστήματα επίσης του Μοναστηριού που κάλυπταν το καλοκαίρι τις ανάγκες των προσκυνητών, κατά την διάρκεια του χειμώνα παρέμεναν κλειστά. Περιμέναμε μια φορά την εβδομάδα, την τροφοδοσία του Φυλακίου που έστελνε η Μονάδα μας, καθορισμένη ωστόσο σε ποσότητα και είδος.

Πλησίαζε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και συγκεκριμένα κυλούσε η εβδομάδα της Τυρινής. Τις μέρες αυτές, θυμάμαι ότι με απασχολούσε έντονα το θέμα της νηστείας που θα άρχιζε σε λίγο. Το σιτηρέσιο δεν προέβλεπε θαλασσινά (χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές κ.τ.λ) για την περίοδο της Σαρακοστής. Βεβαίως τις καθημερινές μέρες τα πράγματα σκεπτόμουν ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολα, αφού οι προμήθειες του Φυλακίου σε ζυμαρικά και όσπρια ήταν πλούσιες... Για τα Σαββατοκύριακα όμως πού μπορούσα να φάω κάτι από τα παραπάνω ανύπαρκτα θαλασσινά εδέσματα που επιθυμούσα, δεν εύρισκα καμία λύση, αφού ούτε τρόπο είχα να ψωνίσω από την πόλη, ούτε και χρήματα. Έτσι το "πρόβλημά" μου αυτό, το ανέθεσα στον αρχάγγελο.

Προσωπικά, είχα την μεγάλη ευλογία, να μου επιτρέπει το ημερήσιο στρατιωτικό πρόγραμμα την επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αρχαγγέλου και μάλιστα την συμμετοχή μου στις Ιερές Ακολουθίες, τις οποίες τελούσε τα αλησμόνητα εκείνα χρόνια με περισσή κατάνυξη, ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ.

Ξημέρωνε τό Σάββατο της Τυρινής, κατέφθανε η Κυριακή και ακολουθούσε η Καθαρά Δευτέρα και μαζί της η Νηστεία. Το πρωί του Σαββάτου μόλις άκουσα την καμπάνα του Όρθρου, ξεκίνησα απ' το Φυλάκιο για την Μονή. Ενώ είχα φτάσει βαδίζοντας στη μικρή παραλία που βρίσκεται κάτω από το Εστιατόριο, αντιλήφθηκα κάτι που με καθήλωσε, αφήνοντας με άφωνο. Στο σημείο ακριβώς που έσκαζε το κύμα πάνω στην λεπτή άμμο, δύο μέτρα μόλις μακρυά μου, αντίκρυσα ένα τεράστιο χταπόδι βάρους άνω των δύο κιλών, που όμοιό του δεν ξανάδα από τότε, να παραπαίει εξουθενωμένο. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου. Διστακτικά έσκυψα και μάζεψα από κάτω το αναπάντεχο εύρημα, σίγουρος πια πως δεν ονειρευόμουν. Το απομάκρυνα απ' την θάλασσα και γεμάτος ευγνωμοσύνη, συνέχισα τον δρόμο μου προς την Μονή.

Μπήκα συγκινημένος στό Ναό και στάθηκα με δέος μπροστά στη Θαυματουργή Εικόνα του Ταξιάρχου. Τον ευχαρίστησα θερμά μέσα απ' την καρδιά μου, που εισάκουσε την προσευχή μου και μου έστειλε αυτό το ιδιαίτερο δώρημα. Μετά την απόλυση του Όρθρου, επέστρεψα βιαστικά ζητώντας μια σακούλα, για το πρακτικό μέρος του πράγματος. Στη συνέχεια πήρα το χταπόδι και το τεμάχισα σε πέντε μερίδια, τα οποία μαγείρεψα τις αντίστοιχες Κυριακές της μεγάλης Τεσσαρακοστής που ακολούθησε.

Αυτό το θαυμαστό γεγονός, εγκαινίασε την πνευματική μου σχέση με τόν Ταξιάρχη Μιχαήλ Πανορμίτη, ο οποίος κατέστη προστάτης και χειραγωγός της μετέπειτα ζωής μου. Ομολογουμένως τά δώρα που μου προσέφερε αργότερα, υπερέβαιναν κατά πολύ σε πνευματική αξία και ωφέλεια, τό θαλασσινό έδεσμα εκείνης της αξέχαστης Σαρακοστής...
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ (ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΦΥΛΑΚΑ)

Στείλτε τα προσωπικά σας βιώματα με σκοπό να μάθει όλος ο πλανήτης την δύναμη του Πανορμίτη!!!

Πόσοι από είχατε την ευλογία να βιώσετε θαύματα του Πανορμίτη; Πόσες μαρτυρίες έχουμε ακούσει από φίλους και συγγενείς για τα Θαύματα Του; Γράψτε τα προσωπικά σας βιώματα στείλτε τα επώνυμα ή ανώνυμα στο smixahl@gmail.com  ώστε να τα δημοσιεύσουμε και αν μας αξιώσει ο Πανορμίτης, κάποια στιγμή θα εκδώσουμε το δικό μας βιβλίο με κανένα οικονομικό όφελος, μοναδικός σκοπός να μάθει όλος ο Πλανήτης την δύναμη της πίστης, την δύναμη του Πανορμίτη. Ο Πανορμίτης να μας έχει όλους καλά με δύναμη και υγεία! 

Στην επέμβαση του αδερφού μου, ο Πανορμίτης μου ήταν εκεί κ οδηγούσε τα χέρια του χειρούργου..

Καλησπέρα σε όλους,θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να διηγηθώ τη δική μου προσωπική εμπειρία κ το θαύμα που βιώσαμε από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη.

 Μέχρι πριν δύο χρόνια δεν γνώριζα για την ύπαρξη του Πανορμίτη. Εντελώς τυχαία η γνωριμία μου μ έναν ευλογημένο άνθρωπο ήταν καταλυτική...Από εκείνον έμαθα για τον Μέγα Ταξιάρχη ο οποίος είχε ζήσει ένα ζωντανό θαύμα από Εκείνον μου είπε με βαθιά πίστη...Αν θέλεις κάτι πού ζήτα το με βαθιά πίστη κ ο Πανορμίτης θα στο κάνει...

Εκείνη την περίοδο αντιμετωπίζαμε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας με τον αδερφό μου ο οποίος κινδύνευε  να χάσει το νεφρό του...Η στενοχώρια μας μεγάλη ,τότε μια ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου...Τάζω λοιπόν να πάω στη Σύμη να τον γνωρίσω από κοντά κ να τον προσκυνήσω.Με τη βοήθεια του Κυρίου κ του Πανορμίτη καταφέρνω να φτάσω στη μακρινή Σύμη...Αυτό που ένιωσα όταν αντίκρυσα την εικόνα του κ είδα τη γαλήνια μορφή του δεν περιγράφονται με λόγια...Γονάτισα μπροστά στην άγια μορφή του κ με πόνο ψυχής προσευχήθηκα για τη σωτηρία του αδερφού μου...Έπό τον Πανορίτη με την πίστη κ την ελπίδα ότι κι εμείς σαν οικογένεια θα ζήσουμε το δικό μας θαύμα...Γυριζοντας στην Αθήνα τα προβλήματα με τον αδερφό μου συνεχίζονταν αλλά εγώ μέσα μου είχα την ελπίδα ότι ο Πανορμίτης την κατάλληλη στιγμή θα επέμβει....Όπως κι έγινε...

Τη Μ.Παρασκευή πρίν δύο χρόνια ο αδερφός μου εισέρχεται τα ξημερώματα με σαράντα πυρετό στο εφημερεύον νοσοκομείο τότε κ οι γιατροί που τον εξέτασαν μας είπαν ότι θα είχε γίνει το μοιραίο αν δεν ερχόταν στο νοσοκομείο γιατί ζούσε ενάμιση χρόνο με αρκετό πύον το οποίο αν δεν ερχόταν εγκαίρως θα του είχε στοιχίσει τη ζωή του....Έγινε άμεσα η επέμβαση κ όλα πήγαν περίφημα..Ο Πανορμίτης μου ήταν εκεί κ οδηγούσε τα χέρια του χειρούργου...Από εκείνη τη στιγμή όλα στη ζωή μας άλλαξαν,ο αδερφός μου γύρισε πίσω στη καθημερινή του ζωή,είναι γεμάτος υγεία,ζωντάνια όλα πάνε περίφημα...Ευχαριστώ τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που μας αξίωσε οικογενειακώς να ζήσουμε ένα τόσο μεγάλο θαύμα κ να βιώσουμε τόσο έντονα την παρουσία του...Τον ευχαριστώ κ τον δοξάζω καθημερινά για τη πολύτιμη βοήθεια του σε ότι κ αν του έχω ζητήσει...Εύχομαι υγεία δύναμη σε όλο το κόσμο κ ο Πανορμίτης να είναι προστάτης κ συνοδοιπόρος σε κάθε βήμα στη ζωή σας....
(μήνυμα από αναγνώστη)

Το μπουκάλι του ταξίδευσε μέχρι τον Πανορμίτη και το έμαθε μετά από 56 χρόνια!

Ένα καλοκαιριάτικο πρωινό του 2003, την ώρα που πλήθος ανθρώπων κάθε φυλής και γλώσσας αποβιβάζονταν από τα ημερόπλοια στην προβλήτα για να επισκεφθούν την Μονή του Ταξιάρχου, ο μακαριστός Ηγούμενος Γαβριήλ στο προάυλιο συνομιλούσε στην Ιταλική που γνώριζε απταίστως, με έναν αρκετά ηλικιωμένο άνθρωπο, που χειρονομούσε μάλιστα έντονα εμπρός του. Ο Γέροντας άκουγε με μεγάλο ενδιαφέρον τα όσα του έλεγε ο συνομιλητής του. Όταν τελείωσε ο ξένος την διήγηση, ένα πλατύ χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του Ηγουμένου. Με την σειρά του τώρα κάτι εξηγούσε, που προκάλεσε στηον νεοφερμένο έντονη συγκίνηση και τα μάτια του δάκρυσαν. Ο άνθρωπος πέρασε πολλή ώρα κατόπιν, μπροστά στην εικόνα του Ταξιάρχου προσευχόμενος.

Ο π. Γαβριήλ στη συνέχεια με παιδική απλότητα, μας διηγήθηκε την εξής ιστορία: Μας μετέφερε πολλά χρόνια πίσω, τότε που παιδί πρωτοήρθε στον Πανορμίτη. Θυμόταν όλα τούτα τα χρόνια πάμπολλα ταξίματα του Παμμεγίστου Αρχαγγέλου, που τα κύματα της θάλασσας, έφερναν μέχρι τον ορμό του Μοναστηριού της μετανοίας του. Πολύ χαρακτηριστικά στην μνήμη του, είχε συγκρατήσει το πρώτο από τα αφιερώματα που έτυχε να βρει ο ίδιος στα 1947.

Ήταν ένα σανίδι και πάνω του ένα μπουκάλι γερά δεμένο με περιεχόμενο λίγα κέρματα και ένα χαρτάκι. Στο χαρτί με έντονα γράμματα ήταν γραμμένο το όνομα EVAGELOS NOBELLI. Ποτέ από τότε δεν έμαθε κανείς για την προέλευση αυτού του αντικειμένου και ποιός ήταν ο αναγραφόμενος.

Ο Γέροντας συνέχισε: Ο Ευάγγελος Νόμπελλι, ήταν στρατιώτης του Ιταλικού Στρατού, που στα δύσκολα εκείνα χρόνια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, υπηρετούσε στη Ρόδο. Ως γνωστόν, τα Δωδεκάνησα το 1947, ελευθερώθηκαν και κατόπιν ενώθηκαν με την μητέρα Ελλάδα και το έδαφός τους πλέον ήταν πολύ επικίνδυνο για τους εναπομείναντες Ιταλούς στρατιώτες.

Ο Νόμπελλι στην προσπάθειά του να αναχωρήσει για την πατρίδα του, συνάντησε φοβερές δυσκολίες και βρέθηκε μόνος και αβοήθητος. Την περίοδο της Ιταλοκρατίας, είχε ακούσει για τα θαύματα του Πανορμίτη και ιδιαίτερη εντύπωση του έκανε το γεγονός των μπουκαλιών, τα οποία δια θαλάσσης κατέφθαναν και τότε, στον όρμο της Μονής.

Έτσι κάποια ημέρα απελπισμένος, αποφάσισε να στείλει ένα μπουκάλι στον Αρχάγγελο, προκειμένου να τον βοηθήσει να αναχωρήσει με ασφάλεια για την πατρίδα του. Έφτιαξε λοιπόν μια αυτοσχέδια κατασκευή, η οποία αποτελείτο από μια σανίδα, πάνω στην οποία είχε δέσει γερά ένα γυάλινο μπουκάλι, που μέσα έβαλε τα τελευταία του κέρματα κι ένα χαρτί με το όνομά του. Με την πρώτη ευκαιρία, έρριξε την σανίδα στην θάλασσα, επικαλούμενος την Αρχαγγελική βοήθεια.

Η απάντηση του Πανορμίτη, όπως φαίνεται δεν άργησε καθόλου. Λίγες μέρες αργότερα, ένα Ιταλικό καράβι εξασφάλισε την άδεια της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου και ο αποστολέας του αφιερώματος μαζί με τους τελευταίους κρυμμένους στρατιώτες, αναχώρησε ασφαλής για την πατρίδα του. Από τότε δεν κατάφερε να επιστρέψει, για να διαπιστώσει εάν το μπουκάλι του έφτασε στον Πανορμίτη.

Ο Ευάγγελος Νομπέλλι, έλαβε τελικά την πολυπόθητη διαβεβαίωση για την αίσια έκβαση της αποστολής του αφιερώματός του εκείνο το πρωί -56 ολόκληρα χρόνια αργότερα- από τον Ηγούμενο Γαβριήλ, αφού πια κατάφερε να έρθει αυτοπροσώπως στον Πανορμίτη.

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

ΘΑΥΜΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ

Είμαι μια βασανισμένη δούλη του Θεού, το όνομά μου είναι Αφροδίτη και εδώ και χρόνια κατοικώ οικογενειακώς στην Αμερική.

Για τον Θαυματουργό Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη, έμαθα από τον Γέροντα της Μονής του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα. Είχα μεγάλα οικογενειακά προβλήματα και εκτός αυτών, στην ζωή μου ξαφνικά ήρθε η φοβερή αρρώστια του καρκίνου.

Όταν το πληροφορήθηκα, απελπισμένη κατέφυγα στον Γέροντα, ο οποίος με στήριξε και με ενίσχυσε στην πίστη. Μου έδωσε ως ευλογία την μικρή πλαστικοποιημένη Εικονίτσα του Πανορμίτη και αου είπε να μην φοβάμαι τίποτα γιατί ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα με προστατεύσει. Συγκεκριμένα είπε οτι θα είναι μαζί μου στην εγχείρηση και Εκείνος με το σπαθί Του θα καθαρίσει την αρρώστια από το σώμα μου.

Πήρα μεγάλο θάρρος και έφυγα ανάλαφρη από την Μονή. Σε λίγες μέρες πραγματικά υποβλήθηκα σε εγχείρηση για την αφαίρεση του όγκου. Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αλλά οι εξετάσεις που ακολούθησαν έδειξαν την κακοήθεια. Οι γιατροί μου συνέστησαν ν'αρχίσω άμεσα χημειοθεραπείες...

Έκανα εκ νέου άλλες εξετάσεις και αυτή τη φορά βγήκαν ολοκάθαρες. Ήταν ένα ολοφάνερο Θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Μόνιμη κάτοικος Αμερικής, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 40 χρόνια, για να προσκυνήσει την Εικόνα του Πανορμίτη στη Σύμη και να προσευχηθεί για έναν νέο άνθρωπο ο οποίος σώθηκε!!

Ονομάζομαι Αναστασία Παπαστεφάνου, κατάγομαι από τη Σύμη και μέχρι την ηλικία του Γυμνασίου, ζούσα εκεί. Κατόπιν πήγαμε οικογενειακώς στην Ρόδο, όπου παντρεύτηκα και απόκτησα τρία κορίτσια. Το 1965 το μικρότερο που ήταν μωρό, αρρώστησε σοβαρά και έγινε καλά, αφού έταξα να το βαπτίσω στη Μονή και να δώσω το όνομα του Πανορμίτη. Τον Νοέμβριο την ημέρα της Εορτής Του, πραγματοποίησα το τάμα μου μου και έκτοτε το παιδί δεν ξαναρρώστησε. Μάλιστα όταν έφτασε σε ηλικία γάμου παντρεύτηκε και με την βοήθεια του Θεού, απέκτησε δύο αγοράκια. Μετά την βάπτιση μεταναστεύσαμε στην Αμερική, όπου ζούμε μέχρι σήμερα.

Το 2001 παρουσιάστηκε σε μένα μια κύστη στο στήθος. Ο γιατρός που με εξέταζε, μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει επέμβαση και να αφαιρεθεί. Το προηγούμενο βράδυ, επικαλέστηκα την βοήθεια του Ταξιάρχου και παρακάλεσα τον χειρούργο να μου αφήσει κατά την ώρα της εγχείρησης μια μικρή πλαστικοποιημένη Εικονίτσα Του κοντά μου. Με την Χάρη Του απεδείχθη ότι δεν υπήρχε κακοήθεια, αλλά απλώς ένα ακίνδυνο λίπωμα. Εγώ πιστεύω ότι ο Αρχάγγελος έκανε του Θαύμα του.

Το 1997 αρρώστησε ο γαμπρός μου. Οι γιατροί διέγνωσαν λευχαιμία. Τότε συγκλονιστήκαμε όλοι και προσευχόμασταν στον Πανορμίτη μας, να γίνει καλά. Κάποια μέρα ένιωσα μεγάλη επιθυμία να έρθω στην Ελλάδα, για να μπορέσω να πάω στη Σύμη, στο Μοναστήρι Του, προκειμένου να προσευχηθώ μπροστά στην Θαυματουργή Εικόνα Του.

Έτσι λοιπόν σαράντα περίπου χρόνια μετά, ήρθα και πάλι στην Μονή. Όταν μπήκα στο Ναό, τα πόδια μου έτρεμαν από την μεγάλη συγκίνηση. Στάθηκα εμπρός στην Εικόνα Του και με δάκρυα προσευχήθηκα για τον νέο αυτό άνθρωπο. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο γαμπρός μου ξεπέρασε το σοβαρό αυτό πρόβλημα. Η θεραπεία του έγινε αφορμή να βαπτιστεί Ορθόδοξος και να βαπτίσει και τα δύο του παιδιά Το δεύτερο μάλιστα, που ήταν κοριτσάκι, το ονόμασε Γαβριέλα, γιατί πριν ακόμα αντιληφθούν την εγκυμοσύνη της συζύγου του Ειρήνης, είδε σε όνειρο τον Αρχάγγελο Γαβριήλ που του αποκάλυψε το γεγονός.

Τώρα μένουν οικογενειακώς στην Καλιφόρνια. Ζουν έκτοτε μια συνειδητή χριστιανική ζωή και ιδιαιτέρως ο ίδιος εκκλησιάζεται ανελλιπώς και συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Μάλιστα ήρθε τρεις φορές στην Ελλάδα και προσκύνησε τον Πανορμίτη. Η μεταστροφή του αυτή, θεωρώ ότι ήταν το μεγαλύτερο από τα θαύματα που σας ανέφερα και χωρίς αμφιβολία, οφείλεται στην Χάρη και τον φωτισμό του Πανορμίτη.
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Νεαρός μετά από ατύχημα έπεσε σε κώμα και από θαύμα συνήλθε!!

Η διήγηση προέρχεται από επιστολή προς τη Μονή, του Κυρίου Σωτηρίου Λιμνιάτη.

Το Μεγάλο Σάββατο του 1961 ο αδερφός μου τράκαρε στον εθνικό δρόμο Άργους-Τριπόλεως, στο συνοικισμό "Κολοκοτρώνη" και τραυμάτισε σοβαρά ένα παλικάρι, τον Ιωάννη Φ... που ζούσε εκεί. Τον μεταφέραμε αμέσως στο Γενικό Νοσοκομείο Τριπόλεως, με σπασμένα πόδια και κάταγμα της βάσεως του κρανίου. Η κατάστασή του ήταν δραματική. Την άλλη μέρα που πήγα να τον δω, βρισκόταν σε κώμα. Έφυγα πολύ λυπημένος για το γεγονός, αλλά δεν ήξερα τί μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον νεαρό τραυματία.

Τότε θυμήθηκα ότι, πριν από ένα χρόνο είχαμε πάει γαμήλιο ταξίδι με την σύζυγό μου στην Ρόδο, παρατηρήσαμε στο λιμάνι πολύ κόσμο, που πήγαινε στον Πανορμίτη της Σύμης. Μέσα σε αυτούς, είδαμε και μια γριούλα, που βαστούσε μια γλάστρα με βασιλικό.

Από περιέργεια την ρώτησα που την πήγαινε και μου είπε "Την έχω τάξιμο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ότι ζητήσεις ο Πανορμίτης θα στο δώσει". 'Ετσι λοιπόν, επικαλέστηκα την Χάρη Του και είπα "Σώσε τον Αρχάγγελε Μιχαήλ και εγώ θα σου φέρω μια λαμπάδα αγορασμένη από την Τρίπολη, όσο και το ύψος του".

Ο Γιάννης ήταν σε κώμα εικοσιδύο μέρες, χωρίς να παρουσιάζει καμία βελτίωση. Οι γιατροί είπαν ότι τελειώνει και πήγε η μητέρα του να του κλείσει τα μάτια. Ειδοποιηθήκαμε και μεις από την οικογένειά του και επίσης ειδοποίησαν και το γραφείο τελετών.

Όλη νύχτα προσευχόμουν στον Αρχάγγελο για να τον σώσει. Το επόμενο πρωί, έκπληκτοι όλοι αντιλήφθηκαν ότι ο Γιάννης άρχισε να συνέρχεται. Κάλεσαν μάλιστα και τον αρχίατρο της στρατιωτικής πτέρυγας, για να δει το θαύμα. Εκείνος έστειλε το νοσοκόμο για να φέρει το ειδικό μηχάνημα που τραβά τα φλέμματα. Όταν ελευθέρωσαν την αναπνευστική οδό, ο Γιάννης άνοιξε τα μάτια. Την άλλη μέρα το πρωί, τον μετέφεραν με ασθενοφόρο στην Αθήνα στο νοσοκομείο "Άγιος Σάββας", όπου χρειάστηκε έξι ολόκληρους μήνες νοσηλείας για να γίνει εντελώς καλά.

Πέρασε ένα διάστημα και θυμήθηκα ότι έπρεπε να εκπληρώσω το τάξιμό μου στον Πανορμίτη. Η ευκαιρία μου δόθηκε τον δεκαπενταύγουστο επιστρέφοντας από την Μονή της Παναγίας της Νεστάνης, λίγο έξω από την Τρίπολη. Φεύγοντας την επόμενη ημέρα για το Άργος, επισκέφθηκα την μητέρα μου στην Τρίπολη και της είπα: "Ας πάρουμε την λαμπάδα που έχω τάξει στον Πανορμίτη, μήπως και μας αξιώσει να πάμε φέτος στη Χάρη Του". Πήγαμε λοιπόν σε ένα κηροπλαστείο εκεί κοντά και ζήτησα μια λαμπάδα. Την παίρνω αμήχανα και προσπαθώ να υπολογίσω το ύψος που έπρεπε να 'χει. Την ώρα ακριβώς εκείνη, με χτυπά κάποιος ελαφρά στην πλάτη. Γυρίζω και τί να δω; Βλέπω τον Γιάννη. Η δύναμις του Αρχαγγέλου, τον έστειλε εκεί για να μετρήσω την λαμπάδα στο δικό του ύψος!!!

Τελικά με αξίωσε και πήγα στην Μονή Του στη Σύμη εκείνη τη χρονιά, την ημέρα της Εορτής Του και εκπλήρωσα το τάμα μου. Ο Γιάννης στην συνέχεια παντρεύτηκε, απέκτησε δύο παιδιά και ζει μέχρι σήμερα στην Τρίπολη. Από τότε τον ονομάζουν Λάζαρο της Τρίπολης.

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Ο Πανορμίτης βοήθησε τον γιό μου...

Πανορμίτη μου, αγαπημένε μου ταξιάρχη, γνώρισα πριν μερικά χρόνια τα θαύματά Σου, όταν ο Ιερεύς της ενορίας μας, μου έδωσε ένα βιβλιαράκι και έμεινα κατάπληκτη διαβάζοντάς τα. Πέρισυ όμως αξιώθηκα κι εγώ να ζήσω ένα από τα θαύματά Σου και μάλιστα στην οικογένειά μου.

Ο γιός μου, φοιτητής της Ιατρικής, συμμετέχοντας στο μάθημα που έκαναν στο Νοσοκομείο, τρύπησε κατά λάθος το δάχτυλό του με μια χρησιμοποιημένη σύριγγα. Ύστερα από λίγες ημέρες παρουσίασε διάφορα άσχημα συμπτώματα. Καταθορυβημένος πήγε στο Νοσοκομείο κι ανέφερε στους γιατρούς το περιστατικό. Στο άκουσμα των γεγονότων, η πλειοψηφία των γιατρών υπέθεσε οτι το πιθανότερο ήταν να πάσχει από την ασθένεια, που και τώρα ακόμα τρομάζω να αναφέρω το όνομά της.

Η γη έφυγε κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μου, όταν το πληροφορήθηκα. Τότε Πανορμίτη μου, μέσα στην απελπισία Σε θυμήθηκα και άρχισα να Σε παρακαλώ να επέμβεις.

Τις μέρες εκείνες έφτιαχνα ένα πλεκτό χειροτέχνημα για την κόρη μου. Σκέφτηκα λοιπόν να Σου χαρίσουμε αυτό το πλεκτό και όταν της το πρότεινα, εκείνη αμέσως συμφώνησε. Λίγη ώρα αργότερα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από ένα γείτονά μου γιατρό, ο οποίος μου ανακοίνωσε ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων του παιδιού ήταν αρνητικά για την συγκεκριμένη αρρώστια και έδειξαν απλά ότι ο γιός μου είχε μια κοινή ίωση. Οι εξετάσεις που επαναλήφθηκαν και την επόμενη, έδειχναν οτι πράγματι υπήρχε μια εντελώς ακίνδυνη ίωση.

Εγώ όμως Πανορμίτη μου ξέρω ότι Εκέινος που βοήθησε να πάνε όλα τόσο καλά ήσουν Εσύ. Γι αυτό η οικογένειά μου κι εγώ Σε ευχαριστούμε με  όλη μας την καρδιά και Σε παρακαλούμε να μας συντροφεύεις πάντοτε με τη Χάρη Σου.
Σε προσκθνώ ταπεινά,
Η δούλη σου Ευαγγελία Γ.
Πηγή: Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη

ΕΙΧΕ ΤΑΞΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ...

Η Κ. Αικατερίνη Καμπούρη σε επιστολή της, μας γράφει για την θαυμαστή παρέμβαση του Ταξιάρχου στην οικογένειά της και συγκεκριμένα για την θεραπεία του μικρότερου γιού της.

Η διήγηση αρχίζει με την γέννηση του πρώτου παιδιού που ήταν κοριτσάκι και το ονόμασε Μαρία, προς τιμήν της Παναγίας μας. Τρία χρόνια αργότερα που έμεινε εκ νέου έγκυος, έταξε να δώσει σ΄οτι παιδί κι αν γεννούσε, το όνομα του Πανορμίτη. Πιέσεις της οικογένειάς της όμως, την ανάγκασαν να αποδεχθεί διαφορετικό όνομα, συγγενικού της προσώπου. Η ίδια παρακαλούσε τον Αρχάγγελο να την συγχωρήσει για την αθέτηση του ταξίματός της και προσευχόταν να αποκτήσει τρίτο παιδί, το οποίο μάλιστα έταξε ότι θα βάπτιζε στην Μονή του στην Σύμη και αυτή την φορά θα έδινε το όνομα του Ταξιάρχου οπωσδήποτε.

Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια κατά τα οποία προσπαθούσε να μείνει έγκυος, χωρίς αποτέλεσμα. Ο λογισμός της της έλεγε, ότι αυτό συνέβαινε γιατί αθέτησε το τάξιμο του Πανορμίτη. Έτσι στις προσευχές και παρακλήσεις της στον Αρχάγγελο, ζητούσε επίμονα συγχώρηση. Πλέον σιγά-σιγά, είχε αρχίσει να αποδέχεται ότι άλλο παιδί δεν επρόκειτο να κάνει.

Την ίδια περίοδο βλέπει μια νύχτα ένα ζωντανό όνειρο που την αναστάτωσε. Ενώ προχωρούσε, την σταματά κάποιος που το όνομά του ήταν Μιχαήλ. Όταν εκείνη τον ρώτησε εάν θέλει κάτι, αυτός της απάντησε: Εσύ θέλεις και μου ζήτησες κάτι. Ταυτόχρονα βγάζει από τον λαιμό του μια αλυσίδα με σταυρό και την κρεμά στο λαιμό της λέγοντας: ο σταυρός είναι δικός σου, μα μην ξεχάσεις να μου φέρεις την αλυσίδα πίσω!

Το πρωί που ξύπνησε, την σκέψη της την απασχολούσε πολύ έντονα το όνειρο της περασμένης νύχτας. Έτσι μη μπορώντας να ερμηνεύσει τα όσα είδε στον ύπνο της, πήγε στον Ιερέα της Ενορίας της και του ανέφερε όλη την ιστορία. Εκείνος αφού προσευχήθηκε την ρώτησε: Μήπως παιδί μου είσαι έγκυος;  Γιατί νομίζω ότι ο σταυρός που σου έδωσε ο Αρχάγγελος είναι αγόρι και η αλυσίδα που σου ζητά, είναι το όνομα που του έταξες. Πραγματικά, έκανε εξετάσεις και διαπίστωσε ότι ήταν ήδη έγκυος τεσσάρων εβδομάδων χωρίς να το ξέρει...

Πέρασαν οι μήνες της κυήσεως και γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι. Η χαρά όλης της οικογένειας ήταν απερίγραπτη και απ' την πρώτη στιγμή φώναζαν το μωρό Πανορμίτη. Όταν το παιδί συμπλήρωσε εννέα μήνες, ένα βράδυ ανέβασε υψηλό πυρετό. Ο παιδίατρος που το εξέτασε, απέδωσε το γεγονός στα δόντια που έβγαζε το μωρό και δεν ανησύχησε. Ωστόσο το παιδί επί δέκα ημέρες βρισκόταν στην ίδια κατάσταση.

Όταν για δεύτερη φορά το πήγαν στον γιατρό, εκείνος δεν μπορούσε να διαγνώσει τίποτα. Παρατήρησε μόνο ότι τα ερεθισμένα αυτιά του βρέφους και θεώρησε ότι αυτά του προκαλούν τον πυρετό και τον πόνο. Τα ίδια ακριβώς της είπε και ένας άλλος παιδίατρος που πήγε το παιδί, τρομερά ανήσυχη για την κατάσταση της υγείας του. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, θέλησε να αλλάξει το παιδί και τότε διαπίστωσε, πως τα ποδαράκια του έτρεμαν πολύ έντονα. Στην απελπισία της αρπάζει το βρέφος και πάει πάλι στον παιδίατρο. Εμπρός στην κρίσιμη αυτή κατάσταση, ο γιατρός την παροτρύνει να φύγει άμεσα για την Αθήνα, προκειμένου το μωρό να εισαχθεί κατεπειγόντως στο Νοσοκομείο των Παίδων, έχοντας διαγνώσει πιθανή μηνιγγίτιδα. 

Με πολύ ένταση τώρα η Κ. Καμπούρη παρακαλούσε τον Προστάτη Αρχάγγελο του παιδιού της, να το σώσει και να δώσει δύναμη και στην ίδια να υπομείνει το μεγάλο Σταυρό της.

Την ίδια μέρα λοιπόν ταξίδεψαν αεροπορικώς και το παιδί μπήκε στο "Αγλαϊα Κυριακού". Οι γιατροί μετά από πολλές εξετάσεις, θεώρησαν πως το βρέφος είχε όντως μηνιγγίτιδα και επί τρεις μήνες το υπέβαλλαν σε φαρμακευτική αγωγή κατά της μηνιγγίτιδας. Εξετάσεις, ενέσεις, ορούς, αντιβιώσεις... Το παιδί όμως δεν παρουσίαζε καμιά απολύτως βελτίωση. Απεναντίας, από την μέση και κάτω είχε παραλύσει και δεν μπορούσε ούτε να καθήσει. Οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια. Είπαν στους γονείς: δεν γνωρίζουμε για το μέλλον αυτού του παιδιού. 

Η μητέρα όλο αυτό το διάστημα της νοσηλείας του, ήταν καθισμένη σε μια καρέκλα προσευχόμενη στην Παναγιά και τον Ταξιάρχη, να φανερώσουν από τι ακριβώς πάσχει το παιδί. Οι εξετάσεις συνεχίζονταν ακατάπαυστα. Τελικά κάποιος γιατρός με το φωτισμό του Θεού, υπέβαλε το παιδί σε μαγνητική τομογραφία η οποία απεκάλυψε τα αίτια της καταστάσεων αυτής. Κάποιο λέμφωμα σε σπόνδυλο, εμπόδιζε το κεντρικό νεύρο να δώσει εντολές στα κάτω άκρα και με την πάροδο του χρόνου, το παιδί παρέλυε. 

Η λύση ήταν να γίνει επειγόντως χειρουργείο, προκειμένου να αφαιρεθεί το λέμφωμα. Στην Ελλάδα δεν είχε πραγματοποιηθεί ποτέ παρόμοια επέμβαση και κανείς γιατρός δεν ανελάμβανε να χειρουργήσει το παιδί. 

Πρότειναν στους γονείς να απευθυνθούν για την δύσκολη αυτή περίπτωση σ' έναν διάσημο  νευροχειρούργο σε Νοσοκομείο της Οξφόρδης στην Αγγλία. Μη έχοντας άλλη επιλογή, ρυθμίστηκαν οι λεπτομέρειες και οι γονείς έφυγαν από την Αγγλία. 

Λίγο πριν την έκδοση του εξιτηρίου, οι γιατροί φώναξαν την μητέρα και της επισήμαναν την κρισιμότητα της καταστάσεως. Της πρότειναν μάλιστα για το λόγο αυτό, πριν αναχωρήσει να κάνει στο παιδί αεροβάπτισμα. Εκείνη, έχοντας πάντοτε στο νου της το τάμα του Πανορμίτη, αρνήθηκε, πιστεύοντας ακράδαντα στην βοήθεια του Αρχαγγέλου, η οποία όλο αυτό τον καιρό την στήριζε και της έδινε ελπίδα. Αναχώρησαν για την Οξφόρδη, όπου τελικά πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η επέμβαση. Σ' όλη την διάρκεια της, η μητέρα δεν σταμάτησε να προσεύχεται θερμά στον Ταξιάρχη, του Οποίου την παρουσία, ένιωθε ολοζώντανη στο χειρουργείο του παιδιού της. 

Όταν το παιδί ανάρρωσε, επέστρεψαν στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν η βάπτισή του στη Μονή, δίδοντας το όνομα του Παμμεγίστου Ταξιάρχου, εκτελώντας έτσι στο ακέραιο, το τάξιμο στον Πανορμίτη. 

Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Θαύμα του Ταξιάρχη για την ζωή του παιδιού της αλλά και της ίδιας

Ταξιάρχη μου σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για τα τόσα θαύματα που μας έχε

ις κάνει. Όσες φορές κι αν ζητήσαμε την βοήθειά σου, ήσουν πάντα κοντά μας και έλυνες κάθε δυσκολία.

Κάποτε είχα ένα πρόβλημα υγείας και έκανα μικροβιολογικές εξετάσεις, που έδειξαν δυσάρεστα αποτελέσματα. Για να σιγουρευτώ επανέλαβα τις εξετάσεις, αλλά δεν φάνηκε καμία διαφορά. Τότε σκέφθηκα να τηλεφωνήσω στο Μοναστήρι, για να μου ανάψουν ένα κεράκι και να διαβαστούν τα ονόματά μας στην Παράκλησή Σου. Όταν αυτό έγινε, έκανα εκ νέου άλλες εξετάσεις, οι οποίες ήταν φυσιολογικές. 

Το μεγαλύτερο δώρο που μας έδωσες ήταν το υγιέστατο αγοράκι, που έστειλες μετά από έξι ολόκληρα χρόνια γάμο, αφού πήραμε το φυτιλάκι της ακοίμητης κανδήλας σου. Η ολοζώντανη παρουσία στα προβλήματα που προέκυψαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, δεν μας άφησε καμία αμφιβολία, ότι ΄ήσουν δίπλα μας. 

Αρχικά οι εξετάσεις έδειξαν μεγάλες πιθανότητες το έμβρυο να πάσχει από σύνδρομο Dawn (ντάουν). Με την δική σου βοήθεια γεννήθηκε υγιέστατο. Στον πέμπτο μήνα της κυήσεως είχα την ατυχία να χτυπήσω άσχημα στην κοιλιά. Επί ένα μήνα είχα αιμορραγία, αλλά επειδή καθημερινά σταύρωνα την κοιλιά με το λαδάκι σου και διάβαζα την Παράκλησή σου, δεν έχασα το μωρό.

Το δυσκολότερο ήταν κατά τον έβδομο μήνα, που προέκυψε χολολιθίαση και χολοκυστίαση. Η κατάσταση της χολής μου, μου προξενούσε φρικτούς πόνους που συνεχίζονταν αφού δεν μπορούσα να χειρουργηθώ αυτή την περίοδο. Οι γιατροί απορούσαν πως για τόσο διάστημα η χολή δεν έσπασε. Υπήρξε εξάλλου μεγάλη ανησυχία για έκβαση της εγκυμοσύνης, αφού το έμβρυο δεν έπαιρνε το κανονικό βάρος. Έχασα μέχρι την γέννα περίπου 30 κιλά από το βάρος μου, γιατί είχα ανορεξία. Παρ' όλα αυτά ούτε εγώ έπαθα τίποτα, ούτε το μωρό γιατί Εσύ μας επισκίασες με την Χάρη Σου. Σε ευχαριστούμε απ' τα βάθη της ψυχής μας, που μας έχεις καλά και μας προστατεύεις σε κάθε πρόβλημα και ανάγκη.

Μια ανώνυμη δούλη σου.
Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΛΑΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙ

Σεβαστέ π. Ιερόθεε, θα σας διηγηθώ μια ιστορία που σχετίζεται με τις θαυμαστές ενέργειες του Πανορμίτη μας. Είμαι τέσσερα χρόνια παντρεμένη και προσπαθούσαμε με τον άντρα μου Κώστα, να κάνουμε ένα παιδάκι. Ο καιρός περνούσε και αφού δεν τα καταφέρναμε, ξεκινήσαμε μια σειρά εξετάσεων, αλλά και επώδυνων χειρουργικών επεμβάσεων για μένα.

Τελικά οι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι έπρεπε να κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση. Αρχίσαμε λοιπόν τις προσπάθειες και την τέταρτη φορά, επιτέλους έμεινα έγκυος. Δυστυχώς όμως το έμβρυο ήταν εξωμήτριο! Πέρασα φρικτούς πόνους και κινδύνευσα να πεθάνω. Τότε επικαλέστηκα την βοήθεια του θαυματουργού Πανορμίτη μας και υποσχέθηκα να επισκεφθώ την Μονή για να τον προσκυνήσω, αν όλα πήγαιναν καλά.

Με την Χάρη και την βοήθειά Του, ξεπέρασα τα προβλήματα και κατάφερα τον Αύγουστο (2008) και ήρθα στη Μονή. Τότε με δεχτήκατε στην ιερά Εξομολόγηση, με συμβουλεύσατε, μου δώσατε λαδάκι από την ακοίμητη καντήλα του Αρχαγγέλου, με το οποίο άλειφα την κοιλιά μου και ω του θαύματος, λίγες μέρες αργότερα χωρίς άλλη εξωσωματική έμεινα έγκυος!

Ο γιατρός μου μίλησε για θαύμα, αφού δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για την εγκυμοσύνη μου. Περιττό να σας πω ότι από την ώρα της εξομολογήσεως η χαρά μου είναι απερίγραπτη και σας ευχαριστώ πολύ για τούτο το ουράνιο δώρο της αφέσεως που μου δώσατε με την συγχωρητική ευχή.

Επίσης θέλω να σας αναφέρω ότι όταν με το καλό γεννηθεί το παιδί, θα πάρει το όνομα του Ταξιάρχη και θα βαπτιστεί στο Μοναστήρι Του. Ζητώ τις προσευχές σας για αίσιο πέρας της εγκυμοσύνης και δηλώνω απερίφραστα ότι πρόκειται για ένα ολοφάνερο θαύμα του Πανορμίτη.
Με σεβασμό
Ειρήνη Τσιάφη
Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Θαύμα του ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ, έσωσε την μητέρα μου από τον καρκίνο και το σπίτι μου από πυρκαγιά.

Ονομάζομαι Ελένη Γεωργοπούλου και κατοικώ με την οικογένειά μου στην Κω. Τα τελευταία πέντε χρόνια, αφ ότου τελείωσα το Λύκειο, έρχομαι στο Μοναστήρι του Πανορμίτη με γνωστές μου κυρίες λίγες μέρες πριν την Χάρη Του και βοηθούμε εθελοντικά για την προετοιμασία της μεγάλης εορτής του Αρχαγγέλου. Όμως τα γεγονότα που συνέβησαν στην οικογένειά μου τελευταία, απέδειξαν πως στην πραγματικότητα ο Ταξιάρχης βοηθά εμάς και μάλιστα εκεί που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα απολύτως, με τις δικές μας φτωχές δυνάμεις.

Συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2007, η μητέρα μου Μαρία παρουσίασε έναν κακοήθη όγκο στο στήθος που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά καρκίνος του μαστού. Η κατάστασή της ημέρα με την ημέρα χειροτέρευε. Ανεβήκαμε στην Αθήνα και νοσηλεύτηκε σε Νοσκοκομείο. Οι γιατροί εκεί, αποφάσισαν να γίνει άμεσα μαστεκτομή για να αποφευχθούν μεταστάσεις στο υπόλοιπο σώμα. Η επέμβαση έγινε και ως συνήθως ακολούθησαν χημειοθεραπείες και όλα τα σχετικά, που διήρκεσαν οκτώ ολόκληρους μήνες.

Επιστρέψαμε στο νησί μας έχοντας την διαβεβαίωση των γιατρών, πως ο κίνδυνος πέρασε και ο καρκίνος νικήθηκε.

Δεν πέρασε λίγος καιρός και τα προβλήματα δυστυχώς επανήλθαν. Την Μεγάλη Εβδομάδα του 2008 συγκεκριμένα η μητέρα μου δεν ήταν καθόλου καλά και ανέβασε υψηλό πυρετό που έφτασε τους 40 βαθμούς. Αναγκαστικά φύγαμε εσπευσμένα για το Νοσοκομείο, όπως την πρώτη φορά. οι εξετάσεις της επιβεβαίωσαν μετάσταση του καρκίνου και στους δύο πνεύμονες. Οι γιατροί απογοητευμένοι από την άσχημη κατάσταση που διέγνωσαν, έδωσαν στην μητέρα μου το περισσότερο δύο μήνες ζωή.

Τις μέρες του Πάσχα, ήρθε στον Πανορμίτη η μικρή μου αδερφή. Με πολύ ένταση προσευχήθηκε στον Αρχάγγελο για την σωτηρία της μητέρας μας. Φεύγοντας γεμάτη ελπίδα, πήρε μαζί της φυτιλάκια και λαδάκι από την καντήλα Του. Η μητέρα μου επικαλείτο με μεγάλη πίστη τον Πανορμίτη μας, πήρε το φυτιλάκι και σταυρωνόταν καθημερινά με τον λαδάκι.

Καθημερινά αισθανόταν όλο και καλύτερα. Λίγο καιρό αργότερα έκανε αξονική, που έδειξε ότι οι πνεύμονες ήταν ολοκάθαροι. Κάθε κακοήθεια είχε εξαφανισθεί και τώρα, πολλούς μήνες αργότερα, η μητέρα μου είναι με την δύναμη του Θεού και του Ταξιάρχη μας υγιέστατη.

Το διάστημα επίσης που έκανε χημειοθεραπείες, συνέβη και το εξής θαυμαστό γεγονός: Στο εξοχικό μας σπιτάκι την ώρα που έλειπαν οι γονείς μου στο Νοσοκομείο ξέσπασε πυρκαγιά. Όταν τους ειδοποιούσαν για το συμβάν, έτρεξαν αμέσως για να προλάβουν.

Φτάνοντας, βρήκαν εκεί την Πυροσβεστική που είχε σπεύσει άμεσα και ευτυχώς σβήσει την φωτιά πριν γίνει ολόκληρο το οίκιμα στάχτη. Οι ζημιές βέβαια ήταν τεράστιες. Η στέγη είχε καταρρεύσει και τον ένα δωμάτιο είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά.

Την επόμενη μέρα που επέστρεψαν για να περιμαζέψουν ότι ήταν δυνατόν, βρήκαν μέσα στα αποκαϊδα ανέπαφες δύο σελίδες μόνο, που προέρχονταν από το βιβλίο των θαυμάτων του
Πανορμύης που είχαν εκεί. Η επικεφαλίδα της μίας έγραφε "O Πανορμίτης έτρεξε αμέσως" και η άλλη "Αν μ' ακούς δώσε μου ένα σημάδι".

Όλοι μας δεν είχαμε καμία αμφιβολία "ο Πανορμίτης έτρεξε αμέσως" αφού η φωτιά σταμάτησε στο συγκεκριμένο δωμάτιο και δεν επεκτάθηκε στο διπλανό, όπου υπήρχαν φιάλη υγραερίου και πολλά άλλα εύφλεκτα υλικά και χρήσιμα πράγματα. Ακόμα το γεγονός οτι η καταστροφή του σπιτιού δεν ήταν ολοκληρωτική, το εκλάβαμε ως σημάδι και καταλάβαμε οτι ο Αρχάγγελος ακούει τις προσευχές μας για την μητέρα μου και σίγουρα θα την έσωζε.

Μετά από αυτά, όσο είμαι καλά, δεν θα σταματήσω ποτέ να έρχομαι στη γιορτή Του, για να υπηρετώ τον Μεγάλο Προστάτη και Σωτήρα μας.
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκε όγκος από το χέρι μου.

Ονομάζομαι Γεώργιος Τσαγκαρινός και κατάγομαι από τη Σύμη, μα γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Το 1954 σε ηλικία δέκα ετών, προσβλήθηκα απο οστεομελίτιδα. Στο δεξιό μου ώμο παρουσιάστηκε ένας μικρός όγκος σε μέγεθος φακής, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε. Μετά από οκτώ μήνες έφτασε στο μέγεθος ενός μανταρινιού. Το χέρι μου δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε χιλιοστό, διότι σφάδαζα από τους πόνους.

Ο πατέρας μου με πήγε και έκανα εξετάσεις, οι οποίες απέδειξαν την ύπαρξη της οστεομελίτιδας. Έκανα εισαγωγή τότε στην κλινική του Λαζάρου στη Ρόδο και οι γιατροί, αφού έκαναν συμβούλιο, απεφάνθησαν ότι έπρεπε να εγχειριστώ. Το χέρι μου στο μεταξύ ήταν δεμένο με μαντήλι από τον λαιμό, γιατί στην παραμικρή κίνηση, όπως ανέφερα πονούσε φοβερά.

Την παραμονή της εγχειρήσεως το βράδυ, με ετοίμασαν οι νοσοκόμες για την επόμενη. Γύρω στις επτά το άλλο πρωί ξύπνησα και ασυναίσθητα κούνησα το χέρι μου μέσα από το μαντίλι. Διαπίστωσα ότι δεν πόνεσα καθόλου. Έβαλα το αριστερό μου χέρι στον δεξιό μου ώμο που υπήρχε ο όγκος και με έκπληξη είδα οτι ο όγκος που χρειάστηκε οκτώ μήνες για να φτάσει σε αυτό το μέγεθος, εξαφανίστηκε ξαφνικά σε μια νύκτα.

Ο χειρούργος Κ. Λάζαρος μόλις είδε το χέρι μου χωρίς τον όγκο, έκανε τον σταυρό του και είπε:"θαύμα"!!!

Όταν σε λίγο ήλθαν οι δικοί μου για να μου συμπαρασταθούν στην εγχείρηση που επρόκειτο να κάνω και φυσικά δεν έκανα, έμαθα ότι ο πατέρας μου όλη την προηγούμενη νύχτα είχε μπροστά του το Εικόνισμα του Ταξιάρχη μας και γονατιστός με δάκρυα παρακαλούσε μέχρι το πρωί τον Μεγαλόχαρο, να βοηθήσει στην επέμβαση. Φοβόταν ότι θα έχανα το χέρι μου, γιατί τα χρόνια εκείνα η ιατρική δεν είχε εξελιχθεί όπως σήμερα. Σήμερα, θεωρώ και εγώ ότι ήταν το πιθανότερο.

Ο Μεγαλόχαρος άκουσε τις δεήσεις και παρακλήσεις του πατέρα μου και όχι μόνο περευρέθη στην εγχείρηση, αλλά την έκανε μόνος Του. Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και του Ταξιάρχου μας του Πανορμίτη, που μεσίτευσε στον Κύριο και έκανε το θαύμα Του.

Από τότε και μέχρι και σήμερα, όσα προβλήματα κι αν παρουσιάστηκαν στην ζωή μου, επικαλούμαι πάντα την βοήθεια του Ταξιάρχη μας. Πάντα μου συμπαραστεκόταν και λύνονταν όλα. Είναι ο Προστάτης μου, τον προσκυνώ και τον δοξάζω. 

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Θαύμα σε γυναίκα με καρκίνο στη Αμερική

Είμαι μια βασανισμένη δούλη του Θεού, το όνομά μου είναι Αφροδίτη και εδώ και χρόνια κατοικώ οικογενειακώς στην Αμερική. Για τον Θαυματουργό Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη, έμαθα από τον Γέροντα της Μονής του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα. Είχα μεγάλα οικογενειακά προβλήματα και εκτός αυτών, στην ζωή μου ξαφνικά ήρθε η φοβερή αρρώστια του καρκίνου.

Όταν το πληροφορήθηκα, απελπισμένη κατέφυγα στον Γέροντα, ο οποίος με στήριξε και με ενίσχυσε στην πίστη. Μου έδωσε ως ευλογία την μικρή πλαστικοποιημένη Εικονίτσα του Πανορμίτη και μου είπε να μην φοβάμαι τίποτα, γιατί ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα με προστατεύσει. Συγκεκριμένα είπε ότι θα είναι μαζί μου στην εγχείρηση και Εκείνος με το σπαθί Του θα καθαρίσει την αρρώστια από το σώμα μου. 

Πήρα μεγάλο θάρρος και έφυγα ανάλαφρη από την Μονή. Σε λίγες μέρες πραγματικά υποβλήθηκα σε εγχείρηση για την αφαίρεση του όγκου. Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία αλλά οι εξετάσεις που ακολούθησαν έδειξαν κακοήθεια. Οι γιατροί μου συνέστησαν να αρχίσω άμεσα  χημειοθεραπείες...

Έκανα εκ νέου άλλες εξετάσεις και αυτήν τη φορά βγήκαν ολοκάθαρες. Ήταν ένα ολοφάνερο θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ,

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

"'Εκλεψε" εν αγνοία του το καραβάκι του Πανορμίτη και δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά...

Σαν μικρός ψάλτης και βοηθός του Εφημερίου μας στο Αϊ Γιάννη Π. Πεταλιού Σίφνου, με επήρε κάποτε μαζί του κι επήγαμε να κάνωμε Αγιασμό και να διαβασθούν ειδικές ευχές στο σπίτι του Γιαννούλη και της Νικολέττας Λουκατάρη, στο χωριό μας.

Είχαν οι καλοί αυτοί άνθρωποι, έναν πόνο βαθύτατο. Μετά τη γέννηση τα παιδιά τους, μέσα σε λίγες μέρες... πέθαιναν από άγνωστη αιτία! Ένας αράπης τα έπνιγε στο σπίτι μέσα, κυκλοφορούσε τότε η φήμη σε όλο το νησί. Έχασαν με αυτόν τον τρόπο τρία παιδιά, την Ελένη, την Στυλιανή και το Μιχάλη.

Σαν μπήκαμε στην ωραία σάλα του σπιτιού, για την τέλεση του Αγιασμού, μας κατέπληξε ένα θαυμάσιο αρματωμένο καραβάκι, που ήταν κρεμασμένο για στολίδι από το δοκάρι της στέγης στη μέση ακριβώς της σάλας.

Ο παπάς ρώτησε τον κυρ Γιαννούλη, που το βρήκε το ωραίο αυτό πράγμα. Κι εκείνος με αφέλεια του απάντησε: Εκεί που πήγα κάποτε να σηκώσω τα δίχτυα μου στον Πλατύ Γιαλό (εκεί παραθαλάσσοα, είχε τα εργαστήρια της αγγειοπλαστικής του τέχνης), το βρήκα. Μου άρεσε πολύ. Και το επήρα για στολίδι του σπιτιού μου. Μάλιστα βρήκα μέσα λιβάνι, μερικά κεριά και κάτι ονόματα και σημείωμα: Για τον Ταξιάρχη Πανορμίτη!

Βρε ευλογημένε άνθρωπε, του είπε τότε. Γι αυτό χάνεις τα παιδιά σου! Ρίξε το γρήγορα στη θάλασσα, εκεί που το βρήκες. θα πάει μόνο του στον προορισμό του. Δεν έτυχε να ακούσεις τίποτε για τον Πανορμίτη της Σύμης;

Θυμούμαι τον μακαρίτη κυρ Γιαννούλη να σταυροκοπιέται και με δάκρυα να παρακολουθεί τον Αγιασμό, μάλιστα σαν εψάλαμε το τροπάριο, "Των ορανίων στατιών, Αρχηστράτηγε, δυσωπόύμεν σε αεί, ημείς οι ανάξιοι..."

Όταν το καραβάκι ρίχθηκε στη Θάλασσα, στέργιωσαν τα παιδιά σε αυτό το σπιτικό. Δύο αγόρια, ο Γιώργης κι ο Μιχάλης και δύο κορίτσια, η Στυλιανή και η Ελένη. Ήταν ολοφάνερο θαύμα του Ταξιάρχη τον οποίο στην Σύμη φωνάζουν "κλέφτη"! Γιατί δεν του γλυτώνει τίποτε από ότι του ανήκει...

Πηγή: ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΘΑΥΜΑ ΣΕ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΚΑΛΥΜΝΟ

'Ημουν στον Υδραικό -την αίθουσα υποδοχής της μονής-, όταν από το παραθύρι είδα να έρχεται σημαιοστόλιστο καϊκι. Σαν έφτασε στην προκυμαία κι έδεσε, άρχισε να βγαίνει από αυτό γυναικόκοσμος πρώτα, παιδιά κι αρκετοί άνδρες κατόπιν.

Όταν σε λίγο μπήκαν στο Υδραικό, μας είπαν, πως ήλθαν, από την Χώρα της Καλύμνου. Ήθελαν να εκπληρώσουν το τάμα τους στο Μεγαλόχαρο. Ο Γιώργης Πλάτσης και η γυναίκα του είχαν στην αγκαλιά τους το χαριτωμένο βρέφος-κοριτσάκι τους. Το έφεραν για να το βαπτίσουν στον ναό του Ταξιάρχη. Γιατί όπως συγκινημένοι έλεγαν, με θαύμα του εξόφθαλμο το απόκτησαν. Είχαν πριν από οκτώ χρόνια, κάμει τον γάμο τους. Αλλά δεν έβλεπαν να τους έρχεται παιδί. Επήγαν και ξαναπήγαν στην αθήνα σε μεγάλους ειδικούς γιατρούς. Κι ύστερα από εξετάσεις και κόντρα εξετάσεις, τους είπαν ξεκάθαρα: "Παιδί δεν πρόκειται να κάμετε. Η επιστήμη για σας ολότελα το αποκλείει"!

Πάνω λοιπόν στην απελπισία τους, παρακάλεσαν με πιστή θερμή τον Ταξιάρχη Πανορμίτη να τους βοηθήσει στην τόσο δύσκολη αυτή στιγμή της ζωής τους. Να τους βοηθήσει να αποκτήσουν παιδί. Κι έταξαν να του το φέρουν στο ναό του, για να το βαπτίσουν. Και θα του είναι ισόβια ευγνώμονες και αφοσιωμένοι.

Και το θαύμα έγινε...

πηγη: ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Πως να στείλετε το μπουκάλι σας στον Πανορμίτη και τι μπορεί να περιέχει.

Το Μέγα λοιπόν και διαχρονικό Θαύμα με τα μπουκάλια που αναφέραμε σε προηγούμενα άρθρα, έχει συμβεί και συμβαίνει σε όποιον διαθέτει Αληθινή Πίστη στον Μοναδικό Αληθινό Θεό, στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Εκείνος που αδυνατεί την παρούσα στιγμή να επισκεφθεί την Ιερά Μονή, μπορεί μέσα σε ένα μικρό μπουκαλάκι, είτε από εμφιαλωμένο νερό είτε από πορτοκαλάδα (πλαστικό κατά προτίμηση, ως πιο ανθεκτικό), να τοποθετήσει Θυμίαμα, ένα χαρτί με τα «Υπέρ Υγείας» και τα «Υπέρ Αναπαύσεως» ονόματα εκείνων που επιθυμεί, ένα χαρτάκι με το Ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση ή και το τηλέφωνό του. Επίσης, μπορεί να συμπεριλάβει και ένα γράμμα προς το Μοναστήρι, για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και θα ήθελε να γίνει θέμα προσευχής στην Ιερά Μονή. Εάν επιθυμεί, τέλος, μπορεί να βάλει ακόμα και χρήματα.

Αφού τοποθετήσει μέσα όλα αυτά τα Αφιερώματα για τον Ταξιάρχη και κλείσει το μπουκαλάκι, μπορεί είτε από ένα λιμάνι είτε από κάποιο πλοίο που βρίσκεται στα ανοιχτά να πετάξει το μπουκαλάκι στη θάλασσα (γενικότερα από βαθιά νερά και όχι από παραλίες, λόγω του ότι υπάρχει η πιθανότητα με το κύμα, αυτό να ξαναγυρίσει σε λίγο στη στεριά), αφού πρώτα προσευχηθεί στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη και του ζητήσει να το οδηγήσει ο ίδιος στο Μοναστήρι του στη Σύμη.

Ο Πανορμίτης θα το αναλάβει και το μπουκαλάκι με τα Αφιερώματα θα φθάσει τελικά στη Σύμη, στον όρμο της Ιεράς Μονής, ή διαφορετικά θα μπλεχτεί στα δίχτυα των ψαράδων στα ανοιχτά του νησιού. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τελικός προορισμός του θα είναι να καταλήξει άθικτο στα χέρια των ανθρώπων του Μοναστηριού, οι οποίοι με τη σειρά τους (ως επιβεβαίωση του Θαύματος, «προς Δόξαν Θεού») θα αποστείλουν ευχαριστήρια επιστολή προς τον πιστό που το έστειλε, ευχαριστώντας τον για τα Αφιερώματα.

Στην Ιερά Μονή φυλάσσονται μέχρι σήμερα Αφιερώματα, που ταξίδεψαν μόνα με τον Πανορμίτη από διάφορα μέρη του κόσμου (όπως για παράδειγμα από την Αυστραλία) και από διάφορες εποχές. Τα παλιά τα χρόνια, οι πιστοί έστελναν με τον τρόπο αυτό τα Αφιερώματά τους μέσα σε γυάλινα μπουκάλια, ακόμα και σε κιβώτια!

Ψυχολογική ανάταση του Πανορμίτη σε Κυρία η οποία έχασε την μητέρα της

Η κυρία Αικατερίνη Μήτρου περιγράφει: «Γνώρισα τον Πανορμίτη δύο μήνες μετά το θάνατο της μητέρας μου. Η θλίψη που μου προξένησε το γεγονός του θανάτου της ήταν απέραντη και με είχε καταβάλει.

 Όσο και αν προσπαθούσα δεν εύρισκα πουθενά παρηγοριά και δεν μπορούσα να συνέλθω με τίποτα. Εκείνο το μεσημέρι με θερμά δάκρυα Τον παρακάλεσα να έχει την ψυχή της αγαπημένης μου μητέρας κάτω από τις φτερούγες Του για να την προστατέψει κι εμένα να μου πάρει από την ψυχή μου τη θλίψη. 

Το επόμενο πρωί ξύπνησα ήρεμη και ανακουφισμένη από το βαρύ μου πόνο. Στην ψυχή μου επικρατούσε η βεβαιότητα πως ο Αρχάγγελος είχε αναλάβει τη μητέρα μου και την προστάτευε με την απροσμάχητη προστασία Του. 

Την ίδια ημέρα επικοινώνησα με τη Μονή Του στη Σύμη και μου έστειλαν το βιβλίο των θαυμάτων και την Παράκλησή Του. Έκτοτε Τον επικαλούμαι συνέχεια και Τον έχω οδηγό, φρουρό και προστάτη στη ζωή μου. 

Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη»,
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Πανορμίτου

Θαύμα σε άνδρα με πρόβλημα στα χέρια

Ο κύριος Κωνσταντίνος Φίλιας περιγράφει: «Κατάγομαι από τη Μεσσηνία, αλλά από το 1978 ζω στη Ρόδο. Εδώ παντρεύτηκα και τα δύο μας παιδιά τα βαπτίσαμε στον Πανορμίτη, που τον ευλαβούμαι ιδιαίτερα. 

Το 1983, άγνωστο πώς, τα χέρια μου καθώς και το πρόσωπό μου σε δεκατρία τουλάχιστον σημεία γέμισαν «μυρμηγκιές». Χρησιμοποίησα διάφορες ιατρικές μεθόδους και άπειρα φάρμακα για να εξαλειφθούν, μα δυστυχώς δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Κάποιοι γνωστοί μας μίλησαν για τη Χάρη του Πανορμίτη. Μας είπαν να πάμε στη Μονή μια σκούπα, με την οποία να σκουπίσουμε τον Ναό και Εκείνος με τη σειρά Του, θα σκούπιζε την αντιαισθητική δερματοπάθεια. 

Μη έχοντας άλλη ελπίδα, η σύζυγος μου Σμαραγδή με την κόρη μου Σταματία, ξεκίνησαν την επόμενη της Εορτής Του, δηλαδή στις 9 Νοεμβρίου του 1995 για το Μοναστήρι. Έφεραν μια σκούπα και τον παρακάλεσαν θερμά να μου «σκουπίσει» το πρόβλημα.

 Την επομένη το πρωί, κατάπληκτος μπροστά στο νιπτήρα του μπάνιου στο σπίτι μας, διαπίστωσα τη θεραπεία μου. Ο Πανορμίτης είχε κάνει το θαύμα Του. Από τότε κάθε χρόνο επισκεπτόμαστε ανελλιπώς τη Μονή, για να ευχαριστήσουμε τον Θαυματουργό Αρχάγγελο».

«Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη»,
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Πανορμίτου

Θαύμα σε γυναίκα που δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδί

Η κυρία Ειρήνη Τσιάφη περιγράφει: «Είμαι τέσσερα χρόνια παντρεμένη και προσπαθούσαμε με τον άντρα μου Κώστα να κάνουμε ένα παιδάκι. 

Ο καιρός περνούσε και αφού δεν τα καταφέρναμε, ξεκινήσαμε μια σειρά εξετάσεων, αλλά και επώδυνων χειρουργικών επεμβάσεων για εμένα. Τελικά οι γιατροί κατέληξαν ότι έπρεπε να κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση. Αρχίσαμε τις προσπάθειες και την τέταρτη φορά επιτέλους έμεινα έγκυος. Δυστυχώς όμως, το έμβρυο ήταν εξωμήτριο! Πέρασα φρικτούς πόνους και κινδύνευσα να πεθάνω. 

Τότε επικαλέστηκα τη βοήθεια του θαυματουργού Πανορμίτη μας και υποσχέθηκα να επισκεφθώ τη Μονή για να Τον προσκυνήσω, αν όλα πήγαιναν καλά. με τη Χάρη και τη βοήθειά Του ξεπέρασα τα προβλήματα και κατάφερα τον Αύγουστο του 2008 και ήρθα στη Μονή. 

Τότε με δεχτήκατε στη ιερά Εξομολόγηση, με συμβουλεύσατε, νου δώσατε λαδάκι από την ακοίμητη καντήλα του Αρχαγγέλου, με το οποίο άλειφα την κοιλιά μου και ως εκ θαύματος, λίγες μέρες αργότερα, χωρίς άλλη εξωσωματική, έμεινα έγκυος!

 Ο γιατρός μου μίλησε για θαύμα, αφού δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση για την εγκυμοσύνη μου. Περιττό να σας πω ότι από την ώρα της εξομολογήσεως η χαρά μου είναι απερίγραπτη και σας ευχαριστώ πολύ για τούτο το ουράνιο δώρο της αφέσεως που μου δώσατε με την συγχωρητική ευχή. 

Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη»,
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Πανορμίτου

Επίσης θέλω να σας αναφέρω ότι όταν με το καλό γεννηθεί το παιδί, θα πάρει το όνομα του Ταξιάρχη και θα βαπτιστεί στο Μοναστήρι Του. Ζητώ τις προσευχές σας για αίσιο πέρας της εγκυμοσύνης και δηλώνω απερίφραστα ότι πρόκειται για ολοφάνερο θαύμα του Πανορμίτη».

Ευχαριστίες στον Αρχάγγελο Μιχαήλ Πανορμίτη για την συνεχή παρουσία του στις χωές των πιστών!

Ταξιάρχη μου, σ' ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για τα τόσα θαύματα που μας έχεις κάνει. Όσες φορές κι αν ζητήσαμε την βοήθειά σου, ήσουν πάντα κοντά μας και έλυνες κάθε δυσκολία.

Κάποτε είχα ένα πρόβλημα υγείας και έκανα μικροβιολογικές εξετάσεις, που έδειξαν δυσάρεστα αποτελέσματα. Για να σιγουρευτώ επανέλαβα τις εξετάσεις, αλλά δεν φάνηκε καμιά διαφορά. Τότε σκέφθηκα να τηλεφωνήσω στο Μοναστήρι, για να μου ανάψουν ένα κεράκι και να διαβαστούν τα ονόματά μας στην Παράκλησή σου. Όταν αυτό έγινε, έκανα εκ νέου άλλες εξετάσεις, οι οποίες ήταν φυσιολογικές.


Το μεγαλύτερο δώρο που μας έδωσες ήταν το υγιέστατο αγοράκι μας, που έστειλες μετά από έξι ολόκληρα χρόνια γάμου, αφού πήραμε το φυτιλάκι της ακοίμητης κανδήλας σου. Η ολοζώντανη προστασία σου στα προβλήματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δεν μας άφησε καμία αμφιβολία, ότι ήσουν δίπλα μας.

Αρχικά οι εξετάσεις έδειξαν μεγάλες πιθανότητες το έμβρυο να πάσχει από σύνδρομο Dawn (ντάουν). Με τη δική σου βοήθεια γεννήθηκε υγιέστατο. Στον πέμπτο μήνα της κυήσεως είχα την ατυχία να χτυπήσω άσχημα στην κοιλιά. Επί ένα μήνα είχα αιμορραγία, αλλά επειδή καθημερινά σταύρωνα την κοιλιά μου με το λαδάκι σου και διάβαζα την Παράκλησή σου, δεν έχασα το μωρό.

Το δυσκολότερο ήταν κατά τον έβδομο μήνα, που προέκυψε χολολιθίαση και χολοκυστίαση. Η κατάσταση της χολής μου, μου προξενούσε φρικτούς πόνους που συνεχιζόταν αφού δεν μπορούσα να χειρουργηθώ αυτή την περίοδο. Οι γιατροί απορούσαν πώς για τόσο διάστημα η χολή δεν έσπασε. Υπήρχε εξάλλου μεγάλη ανησυχία για την έκβαση της εγκυμοσύνης, αφού το έμβρυο δεν έπαιρνε το κανονικό βάρος. Έχασα μέχρι την γέννα περίπου 30 κιλά από το βάρος μου, γιατί είχα ανορεξία. Παρ' όλα ταύτα ούτε εγώ έπαθα τίποτα, ούτε το μωρό, γιατί εσύ μας επισκίαζες με την Χάρη σου. Σε ευχαριστούμε απ' τα βάθη της ψυχής μας, που μας έχεις καλά και μας προστατεύεις σε κάθε πρόβλημα και ανάγκη.

Μια ανώνυμη δούλη σου.

«Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη»,
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Πανορμίτου

Θαύματα σε μικρά παιδιά στο Σίδνεϊ

Έρχομαι από το Σίδνεϊ της μακρινής Αυστραλίας ταπεινή προσκυνήτρια στην Χάρη του θαυματουργού Πανορμίτη μας.

Προσωπικά κατάγομαι από την Κυνουρία της Πελοποννήσου, αλλά ζω οικογενειακός στην Αυστραλία εδώ και σαρανταπέντε χρόνια. Τον Ταξιάρχη της Σύμης, τον γνώρισα από φιλικές οικογένειες Συμιακών που μένουν κοντά μας.


Είχαμε ωστόσο την ιδιαίτερη ευλογία να ζήσουμε στην οικογένεια μου δύο θαυμαστά γεγονότα που επιτέλεσε η Χάρη Του και θέλω να σας τα αναφέρω προς δόξαν Θεού.

Ο γιός μου Παναγιώτης ένα πρωί παρατήρησε στα χέρια του κάποια μικρά «σπυράκια», τα οποία παρ' όλες τις θεραπείες που έκανε, παρέμεναν στο δέρμα του και δεν έφευγαν. 

Καταλαβαίνετε πόσο ανησύχησα. Μια μέρα θυμήθηκα τον Πανορμίτη και τα θαύματα που είχα ακούσει να επιτελεί στους ανθρώπους, που τον επικαλούνται με πίστη. Έτσι έκανα θερμή προσευχή και παρακάλεσα τον Αρχάγγελο να δώσει την θεραπεία. Πραγματικά την επόμενη ημέρα η δερματοπάθεια αυτή είχε εξαλειφθεί τελείως και τα χέρια του παιδιού μου είχαν καθαρίσει εντελώς!

Η άλλη περίπτωση ήταν με τον μικρό εγγονό μου Δημήτρη, που είχε ένα ογκίδιο στην φτέρνα του ποδιού του. Το ποδαράκι του παιδιού πονούσε και τον ενοχλούσε φοβερά.

Όταν πήγαμε στον γιατρό, εκείνος θεώρησε καλό να κάνει στο σημείο αυτό, όπως είπε, ψύξη. Έτσι με ειδικό τρόπο πάγωσε τοπικά το πόδι και μας έστειλε πίσω στο σπίτι.

Οι μέρες περνούσαν και το πόδι του παιδιού δεν παρουσίαζε καμία βελτίωση. Ένα πρωινό πήρα την απόφαση και τηλεφώνησα από το σπίτι μας στο Σίδνεϊ, στην Μονή του Πανορμίτη στην Σύμη. Εξήγησα την κατάσταση, έδωσα το όνομα του μικρού και παρακάλεσα να σκουπίσουν με μια σκούπα την Εκκλησία και να ανάψουν λαμπάδα στην Χάρη Του.Έπειτα έστειλα ταχυδρομικώς στην Μονή τα ονόματα όλων μας και ικέτευσα τον Αρχάγγελο να επέμβει.

Δεν πέρασαν δύο μέρες, όταν ένα πρωί έγινε θαύμα. Ο Δημήτρης κοιμόταν ακόμα. Πρίν ξυπνήσει, πλησίασα το κρεβάτι του για να δω πως πάει το πόδι του. Διαπίστωσα με μεγάλη χαρά, ότι το πόδι του παιδιού είχε καθαρίσει εντελώς από τον μικρό όγκο, που βρισκόταν πεσμένος επάνω στο καθαρό σεντόνι και ήταν πλέον συρρικνωμένος και κατάμαυρος.

«Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη»,
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Πανορμίτου

Eπισκευη αεροπλανου πανω απο τον Aτλαντικο

Διηγείται ένας προσκυνητής της Ι.Μονης, πιλότος στο επάγγελμα: 

• "Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν νέος στο επάγγελμα, εκτελούσα πτήση Αθήνα-Αμερική. Πάνω απο τον Ατλαντικό συνέβη μια μηχανική βλάβη που δεν μπορούσα να την διορθώσω. Τρομαγμένος ζήτησα από τους επιβάτες να προσευχηθούν ο καθένας στον αγαπημένο του άγιο, γιατί βρισκόμασταν σε μεγάλο κίνδυνο και δεν υπήρχε εκεί κοντά στεριά για αναγκαστική προσγείωση.(..)Μετά από λίγο βλέπω κάποιον νέο να επιδιορθώνει την βλάβη με δεξιοτεχνία και γρήγορες κινήσεις. Κοιτάζω καλύτερα και μένω εμβρόντητος: ο νέος είχε φτερούγες! Σκέφτηκα πως ήταν ο φύλακας-άγγελός μου.Μια ανεξήγητη δύναμη με κράτησε και δεν λιποθύμησα. Έπειτα από λίγο εξαφανίστηκε και διαπίστωσα με ανομολογητη χαρά ότι το αεροπλάνο δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα! 

Έσπευσα και το ανακοίνωσα στους επιβάτες(...) Τότε με πλησίασε κάποια κυρία που είπε με σεμνότητα και ενώπιον όλων: 
-Αυτός που είδες, παλληκάρι μου, δεν ήταν ο φύλακα άγγελός σου αλλά ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης. Εγώ κατάγομαι από την Σύμη και αυτόν παρακάλεσα (...) 
Έτσι, λοιπόν, συνεχίζει ο πιλότος, φτάνοντας τώρα εδώ και βλέποντας την εικόνα του Αρχαγγέλου, πέρασαν αστραπιαία στο μυαλό μου όλες εκείνες οι δραματικές στιγμές και από την χαρά μου λιποθύμησα... 

• Από το βιβλίο Απο τα θαύματα του Πανορμίτη Ι.Μ.Χατζηφώτη

Ο Πανορμίτης και το τάμα...

«Πανορμίτη μου, κάνε να πιάσουμε στο λιμάνι σου...»

Ο καπετάν Κυριάκος, απ’ τη Σύμη, ένας θεοφοβούμενος θαλασσόλυκος, κάθε χρόνο, πριν φύγει για τη Μπαρμπαριά με το βουτηχτάδικό του, θα πήγαινε στον Πανορμίτη κερί και λάδι, θα κολλούσε ένα πεντόλιρο στο μέτωπο του Ταξιάρχη και θα ‘παιρνε τον παπά να του κάνει αγιασμό.

Έτσι έκανε και σε τούτο το ταξίδι. Ξαφνικά φύσηξε πουνέντες, από κείνους πού τύχαιναν μια φορά το μήνα.Για να μη χάσει τον ευνοϊκό αυτό καιρό ο καπετάνιος, πρόσταξε και λύσανε τους κάβους, σηκώσανε την άγκυρα κι απλώσανε τα πανιά. Ύστερα έριξε αγιασμό στη θάλασσα και σάλπαρε με τη «Βασιλική», την τρικάταρτη μπρατσέρα του.

Μα πριν φτάσει στον κάβο του λιμανιού, το καΐκι τραβούσε ίσα για την ξέρα. Του κάκου ο καπετάνιος στριφογύριζε το διάκι δεξιά. Η «Βασιλική» δεν άκουγε τιμόνι.

- Κάτω τα πανιά παιδιά, πιάστε τα κουπιά, θα τρακάρουμε! φώναξε ο καπετάν Κυριάκος. Ρίξτε την άγκυρα κι ελάτε όλοι εδώ.

Αμέσως όλο το τσούρμο -βουτηχτάδες, κουπάδες, μούτσοι- συνάχτηκαν γύρω του. Έφερε εκείνος από την κάμαρα τον Άη Νικόλα και τον Ταξιάρχη, και, κρατώντας το ευαγγέλιο, τους είπε επίσημα:

- Θα ορκιστείτε όλοι με τη σειρά, πώς δεν πήρατε τίποτα από τον Πανορμίτη, ούτε γρόσια ούτε τάματα ούτε λουλούδια.

Ορκίστηκαν όλοι, εκτός από ένα καινούργιο βουτηχτή.

- Ορκίσου κι εσύ, Μιχάλη.
- Εγώ δεν ορκίζομαι. Δεν ορκίστηκα ποτέ.
- Μήπως έκλεψες τίποτα;
- Εγώ; Σ’ ορκ…
- Καλά, δε σε βιάζω, είπε ο καπετάνιος, και του ‘ριξε δυο άγριες ματιές.

Το τρικάταρτο συνέχισε το δρόμο του χωρίς εμπόδιο. Σε τέσσερα μερόνυχτα βρεθήκανε στα περιγιάλια της Μπαρμπαριάς κι άρχισαν τις βουτιές. Όλοι οι βουτηχτάδες γέμιζαν καθημερινά την απόχη τους με σφουγγάρια, και μόνο ο Μιχάλης δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μια βουτιά, γιατί ήταν συνέχεια θερμασμένος.

Ένα βράδυ ο καπετάν Κυριάκος τον πήρε στην κάμαρα του, μπροστά στα εικονίσματα.

- Πες μου, τι έκλεψες του Ταξιάρχη;
- Ένα καραβάκι ασημένιο.
- Που είναι;
- Το πούλησα.
- Άτιμε! αγρίεψε ο καπετάνιος. Τάξε στο Μεγαλόχαρο.
- Δεν τάζω. Αυτός έχει τόσα. Μ’ ένα πού του ‘κλεψα θα φτωχύνει;
- Ήμαρτον, Πανορμίτη μου, ψιθύρισε ο Κυριάκος. Το μισό μου σφουγγάρι δικό σου.

Στην επιστροφή, δέκα μίλια μακριά από τη Σύμη, φύσηξε άγριος σορόκος. Ουρανός και θάλασσα όλα μαύρα. Τα πανιά μαϊναρισμένα. Μόνο ένας παπα-φίγκος ανεμίζει. Ο καπετάν Κυριάκος δεμένος στην πρύμνη, βαστά το τιμόνι, μα που να τον ακούσει!

- Ανέβα, Μιχάλη και κατέβασε τον παπαφίγκο. Γρήγορα, θα πνιγούμε!

Εκείνος ανεβαίνει τρέμοντας και μαζεύει. Ένα πελώριο κύμα τραντάζει τα πλευρά της «Βασιλικής» και ο Μιχάλης τινάζεται στη θάλασσα.

- Τάξε, τάξε Μιχάλη, φωνάζει ο καπετάνιος.
- Βοήθεια, τα…, βοήθεια… τάζω!
- Ρίχτε σφουγγάρια, παιδιά, στη θάλασσα, δέστε απάνω και τους φελλούς.

Όλοι, κουπάδες, βουτηχτάδες, αρπάζουν τσουβάλια γεμάτα σφουγγάρια, και τα πετάνε στη θάλασσα.

- Πανορμίτη μου, κάνε να πιάσουμε στο λιμάνι σου και θα σου φέρω τ’ ασημένιο καραβάκι μαλαματένιο, έταξε ο καπετάνιος.

Μια ώρα πάλεψαν άγρια με το κύμα. Ύστερα όλα ησύχασαν. Ο σορόκος έπαψε και η μπρατσέρα μπήκε περήφανη στο λιμάνι. Τα σφουγγάρια όλα πεταμένα στη θάλασσα. Μα ο καπετάν Κυριάκος τα χαλαλίζει.

- Αυτός πού μας τα πήρε, αυτός θα μας τα δώσει, παιδιά. Κατεβάστε τη βάρκα.

Η βάρκα ξεκινάει, μα σε λίγο ακούγονται φωνές απ’ το καΐκι:

- Καπετάν Κυριάκο! Καπετάνιο!
- Τί είναι, μωρέ!
- Τα τσουβάλια μας, τα τσουβάλια μας ήρθαν! Η βάρκα γυρίζει πίσω, μα, πριν φτάσει, τρακάρει σ’ ένα μαύρο όγκο.
- Τα σφουγγάρια μας! φωνάζει ο Μανωλιός. Σηκώνεται ο καπετάν Κυριάκος, και τι να δει!

Τριγύρω στη βάρκα έπλεαν πέντε-έξι τσουβάλια, και σ’ ένα απ’ αυτά ήταν γαντζωμένος ο Μιχάλης!

Τον πιάνουν αμέσως και τον ανεβάζουν αναίσθητο μαζί με τα σφουγγάρια στη «Βασιλική». Σκίζουν τα ρούχα του, τρίβουν με ρούμι την καρδιά, του βάζουν αέρα απ’ το στόμα με το φυσερό.

- Νερό, ψιθυρίζει ο ναυαγός, και ανοίγει τα μάτια του.
- Τάξε, Μιχάλη, τάξε στον Ταξιάρχη.
- Τάζω… συχωράτε με.

Δυο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του καπετάν Κυριάκου.

- Πανορμίτη μου, συχώρα τον. Το μισό μου σφουγγάρι δικό σου.

«Εμφανίσεις και Θαύματα των Αγγέλων»
Ιερά Μονή Παρακλήτου