ΕΙΧΕ ΤΑΞΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ...

Η Κ. Αικατερίνη Καμπούρη σε επιστολή της, μας γράφει για την θαυμαστή παρέμβαση του Ταξιάρχου στην οικογένειά της και συγκεκριμένα για την θεραπεία του μικρότερου γιού της.

Η διήγηση αρχίζει με την γέννηση του πρώτου παιδιού που ήταν κοριτσάκι και το ονόμασε Μαρία, προς τιμήν της Παναγίας μας. Τρία χρόνια αργότερα που έμεινε εκ νέου έγκυος, έταξε να δώσει σ΄οτι παιδί κι αν γεννούσε, το όνομα του Πανορμίτη. Πιέσεις της οικογένειάς της όμως, την ανάγκασαν να αποδεχθεί διαφορετικό όνομα, συγγενικού της προσώπου. Η ίδια παρακαλούσε τον Αρχάγγελο να την συγχωρήσει για την αθέτηση του ταξίματός της και προσευχόταν να αποκτήσει τρίτο παιδί, το οποίο μάλιστα έταξε ότι θα βάπτιζε στην Μονή του στην Σύμη και αυτή την φορά θα έδινε το όνομα του Ταξιάρχου οπωσδήποτε.

Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια κατά τα οποία προσπαθούσε να μείνει έγκυος, χωρίς αποτέλεσμα. Ο λογισμός της της έλεγε, ότι αυτό συνέβαινε γιατί αθέτησε το τάξιμο του Πανορμίτη. Έτσι στις προσευχές και παρακλήσεις της στον Αρχάγγελο, ζητούσε επίμονα συγχώρηση. Πλέον σιγά-σιγά, είχε αρχίσει να αποδέχεται ότι άλλο παιδί δεν επρόκειτο να κάνει.

Την ίδια περίοδο βλέπει μια νύχτα ένα ζωντανό όνειρο που την αναστάτωσε. Ενώ προχωρούσε, την σταματά κάποιος που το όνομά του ήταν Μιχαήλ. Όταν εκείνη τον ρώτησε εάν θέλει κάτι, αυτός της απάντησε: Εσύ θέλεις και μου ζήτησες κάτι. Ταυτόχρονα βγάζει από τον λαιμό του μια αλυσίδα με σταυρό και την κρεμά στο λαιμό της λέγοντας: ο σταυρός είναι δικός σου, μα μην ξεχάσεις να μου φέρεις την αλυσίδα πίσω!

Το πρωί που ξύπνησε, την σκέψη της την απασχολούσε πολύ έντονα το όνειρο της περασμένης νύχτας. Έτσι μη μπορώντας να ερμηνεύσει τα όσα είδε στον ύπνο της, πήγε στον Ιερέα της Ενορίας της και του ανέφερε όλη την ιστορία. Εκείνος αφού προσευχήθηκε την ρώτησε: Μήπως παιδί μου είσαι έγκυος;  Γιατί νομίζω ότι ο σταυρός που σου έδωσε ο Αρχάγγελος είναι αγόρι και η αλυσίδα που σου ζητά, είναι το όνομα που του έταξες. Πραγματικά, έκανε εξετάσεις και διαπίστωσε ότι ήταν ήδη έγκυος τεσσάρων εβδομάδων χωρίς να το ξέρει...

Πέρασαν οι μήνες της κυήσεως και γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι. Η χαρά όλης της οικογένειας ήταν απερίγραπτη και απ' την πρώτη στιγμή φώναζαν το μωρό Πανορμίτη. Όταν το παιδί συμπλήρωσε εννέα μήνες, ένα βράδυ ανέβασε υψηλό πυρετό. Ο παιδίατρος που το εξέτασε, απέδωσε το γεγονός στα δόντια που έβγαζε το μωρό και δεν ανησύχησε. Ωστόσο το παιδί επί δέκα ημέρες βρισκόταν στην ίδια κατάσταση.

Όταν για δεύτερη φορά το πήγαν στον γιατρό, εκείνος δεν μπορούσε να διαγνώσει τίποτα. Παρατήρησε μόνο ότι τα ερεθισμένα αυτιά του βρέφους και θεώρησε ότι αυτά του προκαλούν τον πυρετό και τον πόνο. Τα ίδια ακριβώς της είπε και ένας άλλος παιδίατρος που πήγε το παιδί, τρομερά ανήσυχη για την κατάσταση της υγείας του. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, θέλησε να αλλάξει το παιδί και τότε διαπίστωσε, πως τα ποδαράκια του έτρεμαν πολύ έντονα. Στην απελπισία της αρπάζει το βρέφος και πάει πάλι στον παιδίατρο. Εμπρός στην κρίσιμη αυτή κατάσταση, ο γιατρός την παροτρύνει να φύγει άμεσα για την Αθήνα, προκειμένου το μωρό να εισαχθεί κατεπειγόντως στο Νοσοκομείο των Παίδων, έχοντας διαγνώσει πιθανή μηνιγγίτιδα. 

Με πολύ ένταση τώρα η Κ. Καμπούρη παρακαλούσε τον Προστάτη Αρχάγγελο του παιδιού της, να το σώσει και να δώσει δύναμη και στην ίδια να υπομείνει το μεγάλο Σταυρό της.

Την ίδια μέρα λοιπόν ταξίδεψαν αεροπορικώς και το παιδί μπήκε στο "Αγλαϊα Κυριακού". Οι γιατροί μετά από πολλές εξετάσεις, θεώρησαν πως το βρέφος είχε όντως μηνιγγίτιδα και επί τρεις μήνες το υπέβαλλαν σε φαρμακευτική αγωγή κατά της μηνιγγίτιδας. Εξετάσεις, ενέσεις, ορούς, αντιβιώσεις... Το παιδί όμως δεν παρουσίαζε καμιά απολύτως βελτίωση. Απεναντίας, από την μέση και κάτω είχε παραλύσει και δεν μπορούσε ούτε να καθήσει. Οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια. Είπαν στους γονείς: δεν γνωρίζουμε για το μέλλον αυτού του παιδιού. 

Η μητέρα όλο αυτό το διάστημα της νοσηλείας του, ήταν καθισμένη σε μια καρέκλα προσευχόμενη στην Παναγιά και τον Ταξιάρχη, να φανερώσουν από τι ακριβώς πάσχει το παιδί. Οι εξετάσεις συνεχίζονταν ακατάπαυστα. Τελικά κάποιος γιατρός με το φωτισμό του Θεού, υπέβαλε το παιδί σε μαγνητική τομογραφία η οποία απεκάλυψε τα αίτια της καταστάσεων αυτής. Κάποιο λέμφωμα σε σπόνδυλο, εμπόδιζε το κεντρικό νεύρο να δώσει εντολές στα κάτω άκρα και με την πάροδο του χρόνου, το παιδί παρέλυε. 

Η λύση ήταν να γίνει επειγόντως χειρουργείο, προκειμένου να αφαιρεθεί το λέμφωμα. Στην Ελλάδα δεν είχε πραγματοποιηθεί ποτέ παρόμοια επέμβαση και κανείς γιατρός δεν ανελάμβανε να χειρουργήσει το παιδί. 

Πρότειναν στους γονείς να απευθυνθούν για την δύσκολη αυτή περίπτωση σ' έναν διάσημο  νευροχειρούργο σε Νοσοκομείο της Οξφόρδης στην Αγγλία. Μη έχοντας άλλη επιλογή, ρυθμίστηκαν οι λεπτομέρειες και οι γονείς έφυγαν από την Αγγλία. 

Λίγο πριν την έκδοση του εξιτηρίου, οι γιατροί φώναξαν την μητέρα και της επισήμαναν την κρισιμότητα της καταστάσεως. Της πρότειναν μάλιστα για το λόγο αυτό, πριν αναχωρήσει να κάνει στο παιδί αεροβάπτισμα. Εκείνη, έχοντας πάντοτε στο νου της το τάμα του Πανορμίτη, αρνήθηκε, πιστεύοντας ακράδαντα στην βοήθεια του Αρχαγγέλου, η οποία όλο αυτό τον καιρό την στήριζε και της έδινε ελπίδα. Αναχώρησαν για την Οξφόρδη, όπου τελικά πραγματοποιήθηκε επιτυχώς η επέμβαση. Σ' όλη την διάρκεια της, η μητέρα δεν σταμάτησε να προσεύχεται θερμά στον Ταξιάρχη, του Οποίου την παρουσία, ένιωθε ολοζώντανη στο χειρουργείο του παιδιού της. 

Όταν το παιδί ανάρρωσε, επέστρεψαν στην Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν η βάπτισή του στη Μονή, δίδοντας το όνομα του Παμμεγίστου Ταξιάρχου, εκτελώντας έτσι στο ακέραιο, το τάξιμο στον Πανορμίτη. 

Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ