"'Εκλεψε" εν αγνοία του το καραβάκι του Πανορμίτη και δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά...

Σαν μικρός ψάλτης και βοηθός του Εφημερίου μας στο Αϊ Γιάννη Π. Πεταλιού Σίφνου, με επήρε κάποτε μαζί του κι επήγαμε να κάνωμε Αγιασμό και να διαβασθούν ειδικές ευχές στο σπίτι του Γιαννούλη και της Νικολέττας Λουκατάρη, στο χωριό μας.

Είχαν οι καλοί αυτοί άνθρωποι, έναν πόνο βαθύτατο. Μετά τη γέννηση τα παιδιά τους, μέσα σε λίγες μέρες... πέθαιναν από άγνωστη αιτία! Ένας αράπης τα έπνιγε στο σπίτι μέσα, κυκλοφορούσε τότε η φήμη σε όλο το νησί. Έχασαν με αυτόν τον τρόπο τρία παιδιά, την Ελένη, την Στυλιανή και το Μιχάλη.

Σαν μπήκαμε στην ωραία σάλα του σπιτιού, για την τέλεση του Αγιασμού, μας κατέπληξε ένα θαυμάσιο αρματωμένο καραβάκι, που ήταν κρεμασμένο για στολίδι από το δοκάρι της στέγης στη μέση ακριβώς της σάλας.

Ο παπάς ρώτησε τον κυρ Γιαννούλη, που το βρήκε το ωραίο αυτό πράγμα. Κι εκείνος με αφέλεια του απάντησε: Εκεί που πήγα κάποτε να σηκώσω τα δίχτυα μου στον Πλατύ Γιαλό (εκεί παραθαλάσσοα, είχε τα εργαστήρια της αγγειοπλαστικής του τέχνης), το βρήκα. Μου άρεσε πολύ. Και το επήρα για στολίδι του σπιτιού μου. Μάλιστα βρήκα μέσα λιβάνι, μερικά κεριά και κάτι ονόματα και σημείωμα: Για τον Ταξιάρχη Πανορμίτη!

Βρε ευλογημένε άνθρωπε, του είπε τότε. Γι αυτό χάνεις τα παιδιά σου! Ρίξε το γρήγορα στη θάλασσα, εκεί που το βρήκες. θα πάει μόνο του στον προορισμό του. Δεν έτυχε να ακούσεις τίποτε για τον Πανορμίτη της Σύμης;

Θυμούμαι τον μακαρίτη κυρ Γιαννούλη να σταυροκοπιέται και με δάκρυα να παρακολουθεί τον Αγιασμό, μάλιστα σαν εψάλαμε το τροπάριο, "Των ορανίων στατιών, Αρχηστράτηγε, δυσωπόύμεν σε αεί, ημείς οι ανάξιοι..."

Όταν το καραβάκι ρίχθηκε στη Θάλασσα, στέργιωσαν τα παιδιά σε αυτό το σπιτικό. Δύο αγόρια, ο Γιώργης κι ο Μιχάλης και δύο κορίτσια, η Στυλιανή και η Ελένη. Ήταν ολοφάνερο θαύμα του Ταξιάρχη τον οποίο στην Σύμη φωνάζουν "κλέφτη"! Γιατί δεν του γλυτώνει τίποτε από ότι του ανήκει...

Πηγή: ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ