ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Ονομάζομαι Νικόλαος – Ταξιάρχης. Είμαι δέκα ετών και κατοικώ στην Σαλαμίνα. Είχα την τιμή και την ευλογία για να με επισκεφθεί ο Ταξιάρχης. Θα σας πω την ιστορία μου από την αρχή:
Ο γονείς μου, Βασίλης και Μαρία, ήταν παντρεμένοι 15 χρόνια και προσπαθούσαν όλο αυτόν τον καιρό να αποκτήσουν ένα παιδάκι. Επειδή τα χρόνια περνούσαν και τίποτα δεν γινόταν, κατέφυγαν στην βοήθεια των γιατρών και έκαναν εξωσωματική γονιμοποίηση.Με την μέθοδο ατή προσπάθησαν έξι φορές, αλλα μάταια. Πέρασαν έτσι τέσσερα χρόνια.
Μια γνωστή κυρία, που πήγαινε συχνά στην Μονή του Ταξιάρχη στην Σύμη, μίλησε στη μαμά μου για τα πολλά θαύματα τεχνογονίας του Αρχαγγέλου. Η μαμά μου με δάκρυα και πόνο ψυχής, κατέφυγε στον Αρχάγγελοεναπόθεσε την ελπίδα της στον Ταξιάρχη. Κάποιο καλοκαίρι οι γονείς μου επισκέφθηκαν τον Πανορμίτη. Η μαμα πήρε ένα φυτιλάκι από την καντήλα Του και το ήπιε. Πράγματι λίγο καιρό μετά, έμεινε έγκυος. Η εγκυμοσύνη ηταν ομολογουμένως δύσκολη, μα όλα πήγαν καλά και εγω γεννήθηκα με την Χάρη Του υγιέστατος, λίγες μέρες πριν την γιορτή του, στις 2 Νοεμβρίου του 1997.
Η ζωή μας κυλούσε ήρεμη μέχρι το καλοκαίρι του 2007, που ήμουν δέκα ετων και παρουσιάστηκε στο χέρι μου μια σκουρόχρωμη κηλίδα. Παράλληλα φάνηκαν και στην πλάτη μου σκουρόχρωμες γραμμές σαν ραβδώσεις. Οι γονείς μου με πήγαν σε πολλους γιατρούς και όλοι έλεγαν να κάνουμε βιοψία. Μου εξήγησαν ότι η διαδικασία αυτή θα ηταν επίπονη και ζητούσαν την συνεργασία μου. Ηβιοψία θα γινόταν στο Νοσοκομείο << Ευαγγελισμός >>.
Το προηγούμενο βράδυ το περάσαμε στο σπίτι μας, αλλα ήμουν πολύ φοβισμένος. Έκανα την προσευχή μου στο δωμάτιο μου, παρακάλεσα τον Αρχάγγελο και έβαλα στο σώμα μου λαδάκι από την καντήλα Του. Πέσαμε και κοιμηθήκαμε.
Γύρω στις 3:30 την νύχτα, φώναξα δυνατά στη μαμά: << Μαμά – μαμά έλα γρήγορα, ήρθε ο Ταξιάρχης >>. Η μαμά μου ήρθε γρήγορα καντά μου, αλλα εγώ κοιμόμουν. Αφού έκανε το σταυρό της, έσκυψε πάνω μου και μου είπε να τον ρωτήσω αν θα γίνω καλά. Εγώ έγνεψα το κεφάλι καταφατικά. Το πρωι ήμουν πολύ ήρεμος. Με ρώτησε η μαμά αν φοβάμαι και της είπα: << Όχι, γιατί δεν έχω τίποτα. Μου το είπε ο Ταξιάρχης >>.
Η μαμά με ρώτησε τι ακριβώς είδα. << Ήταν πολύ μεγάλος >>, της είπα. << Πελώριος, μα δεν φαινόταν πρόσωπο, γιατί αυτό το σημείο ήταν ολόλευκο και έλαμπε πολύ. Ήμουν πολύ μικρός καντά Του και φοβήθηκα. Τάτε Εκείνος μου είπε: Μην φοβάσαι. Έχε μου εμπιστοσύνη, δεν έχεις τίποτα>>!
Ημαμά ακούγοντας αυτά βούρκωσε. Όταν πήγαμε στο Νοσοκομείο και με εξέτασε ο γιατρός, είπε στη μαμά: << Πάρε το παιδί σου κοπέλα μου, δεν έχει τίποτα, αυτά θα φύγουν όπως ήρθαν >>. Δεν θεώρησε δηλαδή αναγκαία την βιοψία και τελικά δεν την έκαναν. Εγά χοροπηδούσα από τη χαρά μου, η μαμά έκλαιγε και ο μπαμπάς χαμογελούσε.
Πραγματικά τα σημάδια αυτά σε λίγο καιρό είχαν εξαφανιστεί από πάνω μου. Εγω κάθε μέρα δεν ξεχνώ ποτέ να βάλω λαδάκι απ’την καντήλα του Ταξιάρχη.
Υποσχεθήκαμε να πραγματοποιήσουμε το συντομότερο προσκύνημα στο Μοναστήρι του στη Σύμη, πράγμα που κάνανε την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Στην Θ. Λειτουργία κοινώνησα και προσευχηθήκαμε ευχαριστώντας τον προστάτη μου Ταξιάρχη για τις μεγάλες ευεργεσίες που έφερε στην ζωή μας.

Είναι από : ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ, 

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΟΥ ΣΥΜΗ 2010, β΄ Εκδοσις.